تاثیر روش شبیه سازی ذهن بر کاهش میزان لکنت و نگرش ارتباطی

اختلال در روانی گفتار یا لکنت زبان از اختلالات گفتاری است که شیوع آن در محدوده سنی زیر سن بلوغ بیشتر می باشد. روش شبیه سازی ذهن ازجمله شیوه هایی است که احتمالا در کاهش شدت لکنت و برخی مسایل همراه آن مانند نگرش منفی ارتباطی می تواند تاثیرگذار باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر روش شبیه‏ سازی ذهن بر میزان کاهش لکنت و نگرش ارتباطی می باشد.

پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری بود. بدین منظور یک گروه با تعداد 30 نفر از کودکان و نوجوانان 7 تا 16 سال مبتلا به لکنت زبان (21 پسر، 9 دختر) مراجعه کننده به مرکز خدمات روان‎شناختی ذهن و روان در سال 1399 از طریق نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. در مرحله پیش آزمون شدت لکنت و نگرش ارتباطی آزمودنی ها با استفاده از آزمون سنجش شدت لکنت-4 و آزمون تجدیدنظرشده نگرش ارتباطی اندازه گیری شد. سپس آزمودنی ها به مدت 3 ماه تحت درمان با روش شبیه سازی ذهن قرار گرفتند. در مرحله پس آزمون مجددا شدت لکنت و نگرش ارتباطی سنجیده شد. در مرحله پیگیری هم، شدت لکنت و نگرش ارتباطی یک بار دیگر سنجیده شد. برای تحلیل داده‏ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون فریدمن استفاده شد.  

نتایج تحلیل داده‏ها نشان داد بین نمرات پیش‏آزمون، پس آزمون و پیگیری در لکنت زبان در سطح (0/0001=P) و نگرش ارتباطی در سطح (0/0001=P) تفاوت معنادار وجود دارد. میزان شدت لکنت زبان در نمونه های مورد بررسی در پیگیری و پس‏آزمون نسبت به پیش‎آزمون کاهش و نگرش ارتباطی نیز در پس‏آزمون نسبت به پیش‏آزمون افزایش یافته است.

به نظر می رسد روش شبیه سازی ذهن می تواند در بهبود نسبی لکنت و نگرش ارتباطی تاثیرگذار باشد.