نقش شاعران در پیدایش و گسترش باورهای شیعی در دوره تیموری

در دوره تیموریان (حک 771-913ق) آموزه ‎های شیعی بیش‎ازپیش گسترش یافت به ‎طوری‎که زمینه ‎ای برای رسمیت یافتن تشیع در سده ‎بعد توسط صفویان شد. گرایش تیموریان به تصوف که آموزه تسامح از عقاید آنان بوده‎است در این رویکرد تاثیر بسزایی داشته ‎است. ضمن اینکه وجود شاعران شیعی به رشد این پدیده افزوده‎است. نقش شاعران شیعه و سنی در پیدایش و گسترش باورهای شیعی سوال این پژوهش تاریخی است. یافته‎ ها برمبنای بررسی آماری و تحلیل اشعار تعدادی از شاعران شیعه و سنی در دوره تیموریان مشخص کرد: در این دوران، شاعران شیعه مذهب با سرودن دیوان‎هایی سرشار از باورهای شیعی، مدح و منقبت امامان دوازده‎گانه، رعایت ادب و تسامح نسبت به باورهای اهل‎ سنت و شاعران اهل‎ سنت با سرودن اشعار فراوان در مدح و منقبت امامان و ستایش حداقلی خلفای سه‎گانه نقش موثری در پیدایش‎ و تحکیم باورهای شیعه و گسترش آن مذهب داشتند. به ‎نظر می‎رسد سرودن شعر در ستایش بزرگان تشیع، نشانه فضل، و کم‎کاری در این باب، نشانه کم‎مایگی شاعر تلقی‎ می‎شد و عدم اقبال عمومی اشعار را در پی ‎داشت.