واکاوی پدیده یادگیری فناوری در پروژه قطار ملی مترو: یک رویکرد پیمایشی

حمل و نقل عمومی به عنوان یکی از معیارهای سنجش توسعه یافتگی کشورها قلمداد می شود. حمل و نقل ریلی درون شهری (مترو) -یکی از زیرشاخه های حمل و نقل عمومی- نقش قابل ملاحظه ای در این سنجش ایفا می کند. باتوجه به نیاز کشور در حرکت به سمت توسعه یافتگی، یکی از مواردی که باید بر آن تمرکز کرد، توسعه قابلیت بومی برای طراحی و تولید محصولات مرتبط با صنعت مترو بعنوان محصول پیچیده است. محصولات پیچیده از لحاظ فنی در شرکت های پیشرفته تولید می شود، کالاهای سرمایه ای با فناوری های پیشرفته که سرمایه گذاری در آن، یکی از نشانه های مهم قدرت اقتصاد ملی است. از آنجاییکه این محصولات بطور قابل ملاحظه ای سرمایه بر و زمان بر و دارای عمر بلندمدت هستند، بومی سازی از طریق یادگیری فناوری باید بصورت مدیریت شده انجام شود. در این مقاله، مسیر یادگیری فناوری و اقدامات انجام شده در پروژه قطار ملی مترو براساس استراتژی پدیدارشناسی مورد بررسی قرار گرفت. پس از بررسی شواهد، مطالعات میدانی، کتابخانه ای و اطلاعات از جنس الزامات مدیریت پروژه و یادگیری فناوری، داده ها از طریق انجام مصاحبه های باز با مدیران سطح بالا در شرکت های ذینفع پروژه مترو گردآوری و تحلیل داده ها با نگاهی انتقادی و در قالب نقشه راه نظریه داده بنیاد از طریق کدگذاری (کدگذاری باز شامل (مقدماتی، اولیه، مقوله بندی) و در نهایت بلوک بندی و کدگذاری محوری) با استفاده از نرم افزار تحلیل کیفی مکس کیو دی ای2020 انجام شد. با توجه به اینکه هریک از تامین کنندگان اصلی، روشی برای یادگیری و استفاده فناوری کسب شده دارند، نیاز است مدیریت یکپارچه سازی نیز نظیر علوم مهندسی آموزش و توسعه داده شود. مالکیت فناوری یکی از خلاهای قراردادی در روند اجرای پروژه است و درعین حال اجرای پروژه قطار ملی مترو منجر به تحقق بومی سازی و اهدافی نظیر توسعه ملی، افزایش اشتغال، کاهش هزینه های ساخت، افزایش سهم داخلی سازی با استفاده از توانمندی دانش و فناوری سازندگان بومی، شد.