ارزیابی طرح هوشمندسازی چاه های آب کشاورزی در شهرستان داراب؛ با رویکرد هیدرولوژی اجتماعی
آب عامل حیاتی در تولید کشاورزی به شمار میرود و مصرف بهینه آن بسیار حایز اهمیت است. با توجه به اینکه بخش کشاورزی مصرف کننده عمده آب زیرزمینی کشور است، لذا اجرای راهکارهای بهینه سازی مصرف آب زیرزمینی و مدیریت برداشت در این بخش، از اهمیت اساسی برخوردار است. تحویل حجمی آب و نصب کنتورهای هوشمند آب، یکی از ابزارهای مد نظر برای مدیریت برداشت از آب های زیرزمینی به شمار میرود. با وجود این، اجرای این طرح با چالش هایی مواجه شده است که می تواند پایداری و اثربخشی آن را تحت الشعاع قرار دهد. لذا تحقیق حاضر با استفاده از راهبرد نظریه زمینه ای، طرح هوشمندسازی چاه های آب کشاورزی را بر اساس رویکرد هیدرولوژی اجتماعی مورد ارزیابی قرار داده است. نمونه آماری تحقیق را 46 نفر مشتمل بر صاحبان چاه های کشاورزی دارای کنتور شهرستان داراب تشکیل می دهد. نتایج مطالعه بیانگر آن است که مواردی همچون تعدیل یکطرفه پروانه بهره برداری کشاورزان و کاهش آب قابل برداشت آنها پس از نصب کنتور، تضعیف معیشت کشاورزان و هزینه بالای خرید کنتور، سبب نارضایتی بهره برداران شده است و لذا وزارت نیرو برای اجرای طرح نصب کنتورهای هوشمند بر چاه های کشاورزی، به روش های اجباری و از بالا به پایین تمسک میجوید. نتیجه چنین فضایی، شکل گیری پدیده عدم مطلوبیت و رضایت از طرح و تردید در اثربخشی و پایداری آن در بین کشاورزان است. بنابراین پیشنهاد می شود وزارت نیرو، با رعایت قواعد فقهی و حقوقی مربوطه و بر اساس رویکردهای سیستمی و مشارکتی، در اجرای طرح نصب کنتورهای هوشمند بازنگری جدی به عمل آورد.
آب &rlm ، های زیرزمینی ، رضایت مندی ، تعادل&rlm ، بخشی ، کنتورهای آب هوشمند ، داراب
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.