اثر عصاره آبی-الکلی مریم گلی (Salvia officinalis L.) بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موش سوری: یک مطالعه تجربی

اثرات پاداشی مورفین نقش مهمی در سوء مصرف آن دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات عصاره آبی-الکلی گیاه مریم گلی بر اثرات پاداشی مورفین در موش سوری ماده بود.

این پژوهش تجربی بر روی 136 سر موش سوری ماده انجام شد که به طورتصادفی به 17 گروه 8تایی تقسیم شدند. از روش ترجیح مکان شرطی شده (Conditioned place preference; CPP) برای بررسی اثرات پاداشی داروها استفاده شد. در روزهای شرطی سازی، گروه های مختلف موش ها، مورفین 15-1 میلی گرم بر کیلوگرم و یا عصاره گیاه 150-50 میلی گرم بر کیلوگرم را دریافت کردند. گروه های کنترل نیز نرمال سالین دریافت نمودند. در آزمایش بیان، چهار گروه از موش ها پس از شرطی شدن با مورفین، یک ساعت قبل از آزمون CPP، عصاره گیاه یا نرمال سالین دریافت نمودند. در آزمایش کسب، به چهار گروه از حیوانات، یک ساعت قبل از دریافت مورفین در روزهای شرطی سازی، عصاره مریم گلی یا نرمال سالین تجویز شد. در روز بعد، آزمون CPP انجام شد. آنالیز داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Dunnett انجام شد.

تجویز مورفین 15-1 میلی گرم بر کیلوگرم اثر معنی داری در القاء CPP داشت (001/0˂p). هم چنین، تجویز عصاره گیاه اثر معنی داری بر بیان CPP مورفین نداشت (05/0<P). بر عکس، تجویز عصاره مریم گلی باعث مهار کسب CPP ناشی از مورفین شد (001/0<p).

عصاره آبی-الکلی مریم گلی باعث مهار کسب CPP ناشی ازمورفین می شود ولی بر بیان آن اثری ندارد. احتمالا عصاره این گیاه را می توان برای پیش گیری از اثرات پاداشی مورفین به کار برد.