بررسی رهیافت های مواجهه با مصرف انرژی در طراحی ساختمان های مسکونی با رویکرد معماری زمین پناه

در عصر حاضر با توجه به چالش مصرف انرژی و به مخاطره افتادن محیط زیست اهمیت دادن به دانش مهندسی انرژی و کاربست آن در معماری از مهم ترین مواردی است که موردتوجه طراحان شهری و معماران واقع گردیده است. در این راستا معماری خاک پناه به دلیل داشتن کارکردهای مثبت قابل ملاحظه ای که در مصرف انرژی و کارایی هرچه بیشتر که از زمین دارند می توانند در ایجاد محیط های زندگی و کار مناسب مفید واقع گردند. این پژوهش با رویکرد توصیفی و به روش کتابخانه ای و اسنادی و همچنین با هدف کاربردی و توسعه ای به بررسی انواع گونه های معماری خاک پناه در مصرف بهینه انرژی در طراحی ساختمان های مسکونی پرداخته شد. بناهای خاک پناه برگرفته از معماری تاریخی و پیشینیان است که ضمن کم ترین آسیب های زیست محیطی، تاثیر به سزایی در آسایش حرارتی بهبود مصرف انرژی در طراحی سرپناه ها را برای بهره برداران داشته است. حفاظت از محیط زیست، زیبایی منظر شهری، کاهش مصرف انرژی، کارایی حرارتی، ایمنی ساختمان، آزادسازی فضای بام، کاهش میزان تعمیر و نگهداری به عنوان مهم ترین شاخص های بناهای خاک پناه اشاره گردید. همچنین نتایج نشان داد در معماری به عنوان ژنوتیپ بناهای خاک پناه در گونه های مختلف نحوه اجراء در راستای کاهش مصرف انرژی به عنوان مهم ترین مزایای بناهای خاک پناه محسوب می گردند و نمی توان از این حیث ارجحیتی در مورد کاهش مصرف انرژی در طراحی ساختمان های مسکونی قایل شد. درواقع می توان گفت که کاهش مصرف انرژی ارتباط مستقیم به پارامترهای اقلیم، طول، عرض و (عمق) بناهای خاک پناه دارد.