تحلیل فضایی اثرات توزیع کاربری های شهری در توسعه پایدار محله ای در مناطق دهگانه کلانشهر تبریز

هدف از این تحقیق بررسی تحلیل فضایی اثرات توزیع کاربری های شهری در توسعه پایدار محله ای کلانشهر تبریز است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش نیز توصیفی - تحلیلی و برای جمع آوری داده ها از مطالعات اسنادی و میدانی استفاده شد. جامعه آماری را خانوارهای شهری در مناطق دهگانه کلانشهر تبریز تشکیل می دهند که براساس سرشماری سال 1395 دارای 1558693 جمعیت و 497898 خانوار بوده است که با استفاده از فرمول کوکران 396 نفر از خانوارهای ساکن شهر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. پایایی ابزار تحقیق به وسیله ضریب آلفای کرونباخ مقدار 823/0 آمد که پایایی خوبی را نشان می دهد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های میانگین، معادلات ساختاری و تکنیک تصمیم گیری SAW استفاده شد. نوآوری پژوهش نیز بررسی وضعیت مناطق دهگانه تبریز از لحاظ پایداری و اثرگذاری کاربری ها، با دیدگاه فضایی در پایداری محلات است. نتایج نشان داد، از نظر توسعه پایدار محله ای، منطقه 8 با نمره 115/0، منطقه 2 با نمره 110/0 و منطقه 1 با نمره 108/0 در رده های اول تا سوم قرار گرفتند. از نظر تاثیر توزیع کاربری اراضی در توسعه پایداری محله ای نیز، شاخص های وجود تفریحات و اوقات فراغت با مقدار تی 91/3، دسترسی به خدمات بهداشتی - درمانی با مقدار تی 33/3، با توجه شیوع ویروس کرونا و الزام به مقابله توسط مراکز بهداشت و درمانی و کاهش استرس مردم در سطح آلفای 01/0 بیشترین تاثیر را در تحقق توسعه پایدار محلات شهری در محدوده مورد مطالعه داشته اند و به طور کلی در توسعه پایدار محلات شهری در کلانشهر تبریز شاخص های کالبدی و زیرساختی ملموستر است.