مروری بر منابع تولید، مزایا و معایب سوخت های زیستی به عنوان یک منبع انرژی تجدید پذیر

امروزه جهان با یک بحران عظیم به دلیل افزایش تقاضای جهانی انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از مصرف سوخت های فسیلی مواجه است. مصرف حامل های انرژی مقادیر زیادی دی اکسید کربن و سایر آلاینده ها را تولید می کند که محیط زیست را آلوده می کند. بر اساس گزارش های سازمان جهانی انرژی در سال 2019، میزان انتشار دی اکسید کربن 5/0 درصد و مصرف انرژی اولیه 3/1 درصد در سرتاسر جهان افزایش یافته است که می تواند زنگ خطری برای بشر و محیط زیست باشد. از طرفی بخش عمده انرژی مورد نیاز جهان از طریق منابع نفتی، زغال سنگ و گاز طبیعی تامین می شود که تمامی این منابع محدود بوده و با میزان مصرف کنونی در یک زمان کوتاه مدت به پایان خواهند رسید. کاهش شدید منابع سوخت های فسیلی، صنعتی شدن اکثر کشورها ،وابستگی آن ها به انرژی و در نتیجه افزایش قیمت جهانی و همچنین مصرف سوخت موجب بحران انرژی و زیست محیطی در سطح جهان شده است. بنابر این، بحران انرژی، آلودگی ها و آثار زیست محیطی ناشی از استفاده سوخت های فسیلی، باعث شده است تا بشر به دنبال منابع جدیدی از انرژی های تجدیدپذیر باشد که یکی از انواع انرژی های تجدیدپذیر، سوخت های زیستی می باشد. سوخت های زیستی بر اساس مواد اولیه مورد استفاده در تولید آن ها به چهار دسته سوخت های زیستی نسل اول، دوم، سوم و چهارم طبقه بندی می شوند. سوخت های زیستی نسل اول شامل بیومس مربوط به محصولات غذایی است، در حالی که نسل دوم شامل زیست توده لیگنوسلولزی است. نسل سوم دارای منابع بالقوه تجدیدپذیر در قالب زیست توده جلبکی است در حالیکه نسل چهارم شامل زیست توده جلبکی اصلاح شده ژنتیکی (GM) می باشد. هدف اصلی این مقاله، بررسی منابع مختلف سوخت های زیستی، مقایسه نسل-های مختلف سوخت های زیستی با یکدیگر و بحث در رابطه با مزایا، معایب انواع مختلف سوخت های زیستی است.