سنجش اثربخشی آموزش به روش معکوس بر عملکرد تحصیلی و انگیزش یادگیرندگان

هدف از پژوهش حاضر سنجش اثربخشی آموزش به روش معکوس بر عملکرد تحصیلی و انگیزش یادگیرندگان بود. برای نیل به این هدف از روش پژوهش از نوع  نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی مدارس دولتی منطقه 18 شهر تهران در سال تحصیلی 02 - 1401 بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، تعداد دو کلاس هرکدام با ظرفیت 28 دانش آموز به صورت تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل اختصاص یافتند. هر دو گروه به مدت یک نیمسال تحصیلی و در 15 جلسه در معرض آموزش قرار گرفتند. آموزش برای گروه آزمایش با استفاده از روش آموزش معکوس، و برای گروه  کنترل با روش مرسوم و غیر معکوس ارایه شد. عملکرد تحصیلی یادگیرندگان با استفاده از نمرات آن ها در آزمون کتبی عملکردی درس علوم، و انگیزش به دوره با استفاده از پرسشنامه انگیزش دوره کلر مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، و آمار استنباطی به روش تحلیل کوواریانس، و توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش به روش معکوس تاثیر مثبتی بر عملکرد تحصیلی و انگیزش یادگیرندگان به دوره آموزشی دارد. به طورکلی، آموزش به روش معکوس یک روش نوین برای آموزش و یادگیری در عصر دیجیتال است که می تواند باعث تسهیل و بهبود یادگیری شود.