واکاوی الگوهای ذهنی مدیران دولتی نسبت به پدیده «واپس زنی دانش»

دانش و قدرت دو روی یک سکه هستند که عبارت توانا بود هر که دانا بود را تداعی می کند، اما آیا منظور از این دانایی بیشتر شدن دانش است؟ یا منظور تشخیص آنچه باید بدانیم و آنچه نباید بدانیم است. ساده تر آنکه «گاهی می دانیم که اگر ندانیم بهتر است». از این رو، دانش را پس می زنیم. این پدیده «واپس زنی دانش» نامیده می شود. مطالعه حاضر به دنبال درک و کشف ابعاد آن از نگاه مدیران ارشد سازمان است. تجربه زیسته پژوهشگران در کنار مدیران ارشد در سازمان های مختلف خاستگاه شکل گیری این مطالعه است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که از مجموعه استراتژی های رفتاری مدیران این گونه بر می آید که کسب دانش به خودی خود قدرت نیست، بلکه در جبهه مقابل آن، غفلت و عدم شفافیت با دانش رقابت می کند. مطالعه حاضر، پژوهشی کیفی است که با استفاده از روش پژوهش کیو انجام شده است. داده های کیفی در این مطالعه برگرفته از مصاحبه های عمیق با 16 مدیر ارشد در بخش دولتی است. یافته ها حاکی از آن است که به دلایل سازمانی، محیطی و شخصی مدیران گاهی «عمدا و آگاهانه» دانش را پس می زنند و در مواجهه با شواهد متناقض با عقاید خود «بی توجهی» می کنند.