امکان سنجی بکارگیری سیستم قبض انبار توسط کشاورزان به عنوان ابزار تامین مالی کوتاه مدت (مطالعه موردی ذرت کاران ایران)

تولیدکنندگان بخش کشاورزی، با بهره گیری از سیستم قبض (رسید) انبار، می توانند فروش محصولات خود را به تعویق انداخته، محصول را در زمان مناسب شدن قیمت ها عرضه کنند. مطالعه حاضر با هدف امکان سنجی استفاده از سیستم قبض انبار توسط کشاورزان برای تامین مالی کوتاه ‏مدت انجام شد؛ و بدین منظور، از الگوی برنامه ریزی پویای گسسته با افق محدود استفاده شد. همچنین، شبیه ‏سازی این الگو بر اساس رفتار یک کشاورز ذرت کار با هدف حداکثرسازی مطلوبیت مصرف حال و آتی صورت گرفت. با کالیبره کردن پارامترها، نتایج نشان داد که مطلوبیت حداکثری کشاورز، در حالت پایه، زمانی است که میزان ذخیره ذرت در انبار تجاری صفر است؛ به دیگر سخن، به‏ کارگیری سیستم قبض انبار مطلوبیت کشاورز را کاهش می دهد؛ و در ادامه، از طریق تحلیل حساسیت پارامترهای تاثیرگذار درجه مخاطره‏ گریزی (ریسک‏ گریزی) قیمتی کشاورز و روند تغییرات قیمت، می توان دریافت که کشاورزان مخاطره‏ پذیر، چنانچه قیمت‏ های آتی محصول افزایش یابد، ذخیره‏ سازی در انبار تجاری را آغاز خواهند کرد و می توان به به ‏کارگیری سیستم قبض انبار امیدوار بود. نتایج بررسی سناریوهای مختلف حاکی از آن بود که با افزایش درجه مخاطره‏ گریزی، میزان فروش ذرت در زمان برداشت بیشتر شده و متناسب با آن، میزان ذخیره ذرت در انبار مزرعه کمتر شده است. در شرایطی که افزایش انتظاری قیمت در محدوده هشتاد درصد است، کشاورز با درجه مخاطره ‏گریزی 0/4 فروش ذرت به قیمت بازار را متوقف و ذخیره‏ سازی را در انبار تجاری آغاز خواهد کرد. می توان گفت که این نقطه جایی است که در آنجا، سیستم قبض انبار توسط کشاورز به ‏کار گرفته می شود.