نقش ادراک در الگوی تقابل و تعامل ایالات متحده در قبال پرونده هسته ای جمهوری اسلامی ایران

الگوی تقابل راهبردی و تعامل تاکتیکی آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران به طور معمول در چهارچوب نظریات کلان روابط بین الملل یا از منظر تحلیل سیاست خارجی با تاکید بر مولفه داخلی و نظم بین المللی مورد ارزیابی قرار گرفته است. با این حال، بررسی روند شکل گیری رویکرد دولت اوباما و ترامپ در قبال ایران و به طور خاص پرونده هسته ای نشان می دهد فارغ از ریشه ها و علل راهبرد تقابلی آمریکا نوع تصمیم گیری و الگوی رفتار ایران در قبال واشنگتن نقش مهمی در تعدیل یا تشدید تقابل داشته است. فهم این مسیله از دریچه تیوری شناخت و واکاوی جایگاه ادراک کارگزاران آمریکایی در تصمیم گیری راهبردی آنان می تواند نقش موثری در اتخاذ رویکرد متقابل و متناسب از سوی ایران داشته باشد. از این رو، سوال اصلی آن است که ادراک آمریکا از نوع الگوی رفتاری ایران در سیاست خارجی چگونه بر شکل گیری راهبرد واشنگتن در قبال تهران اثر گذاشته است؟ یافته های این پژوهش نشان می دهد که غالبا الگوی تعامل و تقابل آمریکا و ایران نسبت معکوس دارد. به عبارت دیگر، طبق تجربه، رویکرد تعاملی و تنش زدایی ایران در قبال آمریکا منجر به تشدید تقابل و تنش زایی از سوی واشنگتن شده است و رویکرد مقاومت فعال از طرف ایران موجب تعدیل رویکرد تقابلی آمریکا و تعامل -ولو تاکتیکی- آن گشته است.