تدوین مدل مفهومی اثرگذاری پروژه های بازآفرینی شهری پایدار بر سلامت روانی شهروندان

سلامت روانی، از پایه های کیفیت زندگی، افراد را قادر می سازد تا زندگی بامفهومی داشته و شهروندانی خلاق و فعال باشند؛ هم چنین یکی از اجزاء ضروری انسجام اجتماعی، بهره وری، صلح و ثبات در محیط زندگی است که به ارتقاء سرمایه اجتماعی و توسعه اقتصادی جوامع کمک می کند. از طرف دیگر، مخاطب طرح های توسعه با هر رویکردی، شهروندان هستند، کسانی که برای داشتن زندگی پربار در شهرها باید از سطح مشخصی از سلامتی برخوردار باشند. بنابراین در نظر داشتن سلامت شهروندان در سیاست های توسعه شهری نباید به عنوان هدفی مجزا در نظر گرفته شود، همان طور که نمی توان سلامتی را جدا از انسان و سلامت شهر را فارغ از شهروندان آن در نظر گرفت. سیاست های بازآفرینی شهری به عنوان رویکردی جامع و یکپارچه با هدف قرار دادن مناطق محروم در پی بهبود کیفیت شهرها، ارتقاء و ترویج پایداری و حل برخی مسایل اجتماعی و اقتصادی، می باشند. ازآنجاکه سیاست های بازآفرینی شهری پایدار به دنبال از میان برداشتن نابرابری ها و محرومیت ها در سطح شهرها هستند، بهبود سلامت روانی شهروندان می تواند از چنین مداخلاتی منتج گردد. پژوهش پیش رو با هدف تبیین رابطه پروژه های بازآفرینی شهری پایدار بر سلامت روانی شهروندان، با استفاده از روش تحقیق اسنادی، پژوهش های انجام شده در زمینه رابطه عوامل محیطی، فرآیند برنامه ریزی شهری، تحقق پذیری و اجرای پروژه های توسعه شهری و پروژه های بازآفرینی بر سلامت روانی شهروندان را مورد مطالعه قرار داده و به کمک رویکرد فراتحلیل مقولات اثرگذار بر آن را برشمرده است. بر این اساس نشان داده شد فرآیند، محصول و نحوه اجرای پروژه های بازآفرینی می توانند با تغییر سبک زندگی و موقعیت اجتماعی-اقتصادی شهروندان بر سلامت روانی ایشان اثرگذار باشند.