تیپ شناسی انگیزشی بازدیدکنندگان ایرانی یادمان های ناشی از جنگ

آثار به جا مانده از جنگ در دنیای امروز، این پتانسیل را دارد که به عنوان عامل انگیزشی مهمی در گردشگری تبدیل شود. از آن جایی که سفر به مناطق عملیاتی در بستر راهیان نور مستلزم وقت و هزینه های مالی و انسانی زیادی می باشد، بنابراین جهت بهره مندی اصولی تر و بهبود یافته تر از آنچه امروز شاهد آن هستیم، نیازمند شناسایی و تحلیل مهم ترین عوامل انگیزشی رانشی و کششی بازدیدکنندگان یادمان های مناطق عملیاتی می باشد. لذا این پژوهش در صدد است، با نگاهی علمی، عوامل انگیزشی رانشی و عوامل انگیزشی کششی بازدیدکنندگان ایرانی از یادمان های ناشی از جنگ شناسایی، و آن ها را گروه بندی نماید.

روش شناسی:

 تحقیق حاضر از نظر ماهیت، پیمایشی و بر حسب هدف در گروه تحقیقات کاربردی به شمار آورد. اطلاعات مورد نیاز به دو صورت کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. هم چنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون T تک نمونه ای و آزمون فریدمن استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش زایران راهیان نوری هستند که به مناطق عملیاتی سفر کرده اند که حجم نمونه با استفاده فرمول کوکران 1920 نمونه تعیین شد. سپس با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای سلسله مراتبی؛ واحد اصلی مطالعه، از طریق طی چند مرحله نمونه گیری پیوسته تعیین شده است.

نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد مهم ترین مولفه های انگیزش رانشی به ترتیب میانگین رتبه ای، مربوط به خودسازی (3.13)، هویت ملی (2.71)، کنجکاوی (2.57) و پاسداشتی (1.59) می باشد و مهم ترین عوامل انگیزش کششی به ترتیب میانگین رتبه ای، مربوط به تقدس مکانی (2.58)، تفرج و اوقات فراغت (جاذبه های محیطی) (1.78) و الزام (1.64) می باشد.

بر این اساس نتیجه پژوهش حاکی از این است که مولفه های رانشی نسبت به مولفه های کششی تاثیر بیشتری در بازدید از یادمان های ناشی از جنگ ایران دارند. در نهایت در راستای تامین خواسته ها و نیازهای انگیزشی (درونی و بیرونی) گردشگران و جذب آنان در محل های مورد نظر 18 راهبرد ارایه شده است.