واکاوی عوامل موثر بر به وجود آمدن اختلال نقص توجه و بیش فعالی در دوران کودکی

اهمیت مشکلات دوران کودکی به ویژه نقص توجه بیش فعالی برای فرد و برای خانواده و جامعه، سبب شده است تا این اختلال، بیش از پیش مورد توجه روان شناسان قرار گیرد. بنا بر تعریف راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویرایش پنج (DSM IV)، اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلالی عصبی رشدی است؛ که با الگوهای رفتاری مداومی چون بی توجهی یا بیش فعالی تکانشی، شناسایی می شود. شدت نشانه های این اختلال به حدی است که در کارکردها یا فرایند رشد ایجاد اختلال می کند و در قلمرو رفتارهای تکانشی، با رفتارهایی چون ارایه جواب پیش از پایان پرسش یا ارایه نامناسب نظرات بدون توجه به نتایج آن، صبرنداشتن در رعایت نوبت و ایجاد مزاحمت برای دیگران، مشاهده می گردد. سبب شناسی این اختلال به دو عامل اساسی محیط و ژنتیک اشاره دارد. از این رو شناخت دقیق تر عوامل موثر بر این اختلال دارای اهمیت می باشد. این پژوهش نیمه آزمایشی، به دنبال واکاوی عوامل موثر بر به وجود آمدن اختلال نقص توجه و بیش فعالی به عنوان شایع ترین اختلال دوران کودکی، به عنوان یک راهبرد انتخابی و در قالب یک تحقیق میدانی، بوده است. یافته ها نشان می دهند علی رغم این که معمول ترین و شناخته شده ترین درمان پذیرفته شده برای اختلال نقص توجه بیش فعالی کودکان، داروهای محرک روانی می باشد، لکن اثرات این داروها، غالبا سطحی است. به نظر می رسد یک برنامه تغذیه مدون بتواند به بهبود این اختلال کمک نماید.