مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان مبتنی بر ذهنیت طرحواره در افزایش ارزش های فرهنگی و سبک های حل تعارض در زنان شاغل

هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان مبتنی بر ذهنیت طرحواره در افزایش ارزش های فرهنگی و سبک های حل تعارض در زنان شاغل بود.

این پژوهش از نظر هدف در گروه پژوهش های کاربردی و از نظر طرح پژوهش نیز نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 45 نفر از زنان شاغل در شرکت های گروه صنعتی ایرانخودرو سال 1400، که به صورت هدفمند انتخاب شدند. به این صورت که ابتدا پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی (36SF-) بین زنان شاغل پخش گردید؛ سپس زنانی که نمره پایینی را از پرسشنامه کیفیت زناشویی، شناسایی شدند و به صورت تصادفی در سه گروه کنترل (15 نفر) و آزمایش مبتنی بر ذهنیت طرحواره (15 نفر) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (15 نفر) قرار داده شدند؛ افراد به پرسشنامه های پژوهش (ارزش های فرهنگی و سبک های حل تعارض) پاسخ دادند و افرادی که نمره بالا در این پرسشنامه ها کسب کردند به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. در این پژوهش، از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری به لحاظ وجود مفروضه های کاربرد آزمونهای پارامتریک و آزمون تحلیل واریانس با طرح آمیخته استفاده شد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با درمان مبتنی بر ذهنیت طرحواره ای روش موثرتری برای افزایش ارزش های فرهنگی در زنان شاغل است. توجه به پویایی فرهنگی در ازدواج های بین فرهنگی می تواند تعارض های بین زوجین را کاهش دهد. به علاوه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ارزش های فرهنگی با افزایش انعطاف پذیری جنسیتی، احترام به فرهنگ همسر، به رسمیت شناختن تفاوت ها، تغییر چارچوب فرهنگی و بسط ارزش ها و انتظارات و درک عمومی فرهنگ های دیگر، بر کاهش استرس های بین فرهنگی موثر است.

نتایج نشان داد اجرای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر ذهنیت طرحواره ای، مولفه های ارزش های فرهنگی و سبک های حل تعارض در زنان شاغل تاثیر دارد.