اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب و تعارض نوجوانان دختر با والدین

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب و تعارض نوجوانان دختر با والدین انجام شد.

در پژوهش حاضر بر حسب نوع گردآوری داده ها از نوع طرح های نیمه آزمایشی استفاده شد؛ طرح این پژوهش از نوع طرح های پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم منطقه 1 شهر تهران، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30 نفر انتخاب و با استفاده از  روش جایگزینی تصادفی، به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. روش اجرا بدین ترتیب بود که  از هر دو گروه پیش آزمون های اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب و تعارض نوجوانان دختر به عمل آورده شد. سپس به ارایه درمان مبتنی بر شفقت برای گروه آزمایشی به مدت 12 جلسه پرداخته شد اما برای گروه گواه هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت. بعد از اتمام آموزش برای گروه تجربی، از هر دو گروه پس آزمون های پژوهش ه عمل آمد. بدین ترتیب داده های لازم برای تحلیل فرضیه های پژوهش جمع آوری و با استفاده از تحلیل کواریانس تحلیل شد.

یافته های پژوهش در گروه تجربی نشان داد که نمرات پس آزمون های اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب و تعارض نوجوانان دختر با والدین و نسبت به پیش آزمون محسوسی داشته است اما این تفاوت در گروه گواه ملاحظه نشد. نتایج کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب و تعارض نوجوانان دختر با والدین تاثیر معنی دار دارد (001˂p)؛

به منظور بهبود اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب و تعارض نوجوانان دختر با والدین پیشنهاد می شود از درمان شفقت بر خود استفاده شود.