بررسی اثر محیط کشت رویی سلول های بنیادی مزانشیمی جداشده از کلیه ‏موش نوزاد بر روی ‏تمایز سلول های بنیادی جنینی انسان به سلول های پیش ساز ‏کلیه

بیماری های کلیه به عنوان یک مشکل مهم پزشکی، دارای گزینه های محدود برای درمان است، بکارگیری سلول های بنیادی به عنوان یک روش درمانی جایگزین روش های قدیمی مطرح است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر محیط کشت حاصل از سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs-CM) کلیه موش نوزاد در درصدهای 10، 30 و 50 بر تمایز سلول های بنیادی جنینی به سمت سلول های اپیتلیال کلیه است. سلول های بنیادی مزانشیمی، از کلیه موش نوزاد جداسازی، پاساژ و تکثیر شد. تعیین هویت سلول ها با استفاده از فلوسایتومتری و بررسی بیان مارکرهای سطحی CD105، CD29، CD90، انجام شد. در پاساژ سوم سلول های استخراج شده، محیط کشت رویی آن جمع آوری و hESC در محیط کشت کامل این سلو ل ها کشت و تکثیر شدند و تمایز سلول های hES به سلول های پیش ساز مورد بررسی قرار گرفت. بررسی بیان ژن های PAX2، ZO1 وCK18 با استفاده از RT-PCR و بیان مارکرهای سطحی CD133، CD24 و CD44 با استفاده از فلوسایتومتری بررسی شد. نتایج فلوسایتومتری ماهیت مزانشیمی بودن سلول ها را تایید کرد. نتایج تمایز hESCs نشان داد که بیان ژن های PAX2، ZO1 و CK18 در گروه های حاوی محیط کشت رویی به صورت معنی دار (p<0.05) افزایش یافته است. نتایج فلوسایتومتری بیانگر افزایش بیان مارکرهای CD133 و CD24 در گروه های حاوی CM و  بیان مارکر CD44 در گروه حاوی 50 درصد CM، نسبت به گروه کنترل است. به طور کلی نتایج نشان داد که فرآیند  محیط کشت رویی این سلول ها تاثیر مثبتی در القاء تمایز سلول های بنیادی جنینی انسانی به سلول های پیش ساز کلیه دارد.