بررسی سیاست گذاری نهاد خانواده

جمهوری اسلامی ایران، به عنوان یک کشور اسلامی با قوانین مدرن، خانواده را واحد بنیادین جامعه و نهادی مقدس می داند و به همین دلیل می کوشد از آن حمایت نماید. در اصل دهم قانون اساسی آمده است همه قوانین و مقررات و برنامه ریزی های مربوط به خانواده باید در جهت آسان کردن تشکیل آن، پاسداری از قداست آن و استواری روابط خانوادگی بر پایه حقوق و اخلاق اسلامی باشد. تعدد قوانین، سیاست ها و لوایحی که در دوران پس از انقلاب اسلامی و در ارتباط مستقیم و غیر مستقیم با نهاد خانواده ارایه شده اند دلیلی بر این ادعاست. این پژوهش با استفاده از روش تحلیل سیستمی می خواهد چرخه سیاست گذاری نهاد خانواده را در فاصله ی سال های 1357 تا 1400 در جمهوری اسلامی ایران بررسی کند و در انتها با ذکر نتایج حاصل از سیاست ها به ارزیابی عملکرد دولت جمهوری اسلامی می پردازد. این نکته قابل تامل است که بررسی سیاست های حقوقی حاکی از به رسمیت شناخته شدن تدریجی تحولات نهاد خانواده است. شکل گیری چالش های حقوقی میان واقعیات اجتماعی موجود با الگوهای حفظ اشکال سنتی نهاد خانواده ناکارآمدی برخی از این قوانین و مقررات و عدم تناسب آن ها با واقعیات جامعه را نشان می دهد.