بررسی نقش حکمرانی خوب در مدیریت بحران آب رودخانه زاینده رود

کشورهای زیادی در سراسر دنیا با مشکلات مهمی در زمینه مدیریت منابع آب روبه رو شده اند. کشورهای در حال توسعه به دلایلی مانند فساد، فقدان جامعه مدنی و ناکارایی ساختار اداری و در کشورهای صنعتی یا توسعه یافته مسایلی مانند الگوی مصرف ناپایدار، استفاده بیش از حد از منابع و... نظام حکمرانی آب را با چالشهایی روبه رو ساخته است. در ایران نیز مشکل کم آبی به شکلی بحرانی، جدی و فراگیر شده که بسیاری از بخش ها اعم از اقتصاد، اجتماع، محیط زیست، کشاورزی و... را درگیر ساخته است. از آنجا که حکمرانی آب به همه ی فعالیت هایی که در فرایند سیاست گذاری و تصمیم گیری درباره ی توسعه و مدیریت منابع آب نقش دارند اطلاق می شود و بیانگر یک تغییر در مناسبات دولت - جامعه در کشورهایی است که فعالیت های مرتبط با آب را به شکل اساسی توسعه داده اند، باتوجه به شرایط موجود و بحران آب جهانی، ضرورت یک تغییر اساسی در مدیریت منابع آب اجتناب ناپذیر است. نتایج تحقیقات نشان می دهد بحران آب در ایران خصوصا در مورد رودخانه زاینده رود در کنار سایر عوامل، ناشی از عدم مدیریت آب و بی توجهی به نقش حکمرانی آب است. از سویی حکمرانی خوب به عنوان نوعی از حکمرانی که رفاه عمومی و حقوق فردی را توامان تضمین می کند شاخص هایی دارد که به عنوان پایه های اساسی موردنیاز ارزیابی وضعیت حکمرانی آب در هر منطقه به شمار می روند. پرآب ترین رودخانه ی فلات مرکزی ایران، رودخانه ی زاینده-رود اصفهان، هرسال بیشتر از سال قبل دچار تشدید روند خشک شدن بوده که پیامدهای متعددی داشته و چاره ی بحران آب در این منطقه، گذار به حکمرانی خوب، کارآمد و سازگار با شرایط تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی منطقه است. هدف مقاله حاضر که به روش مروری و با کمک منابع کتابخانه ای و اینترنتی تهیه شده، بررسی نقش حکمرانی خوب در مدیریت بحران آب رودخانه زاینده رود اصفهان است.