تعیین نگرش دستیاران تخصصی جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاداسلامی تهران در مورد کیفیت و بازدهی یادگیری از همتایان در سال تحصیلی 1402-1401

 آموزش و یادگیری از طریق همتایان  در طول تحصیل می تواند دانشجویان را نسبت به این نوع آموزش و یادگیری ترغیب و سبب ارتقای مهارت های عملی و نظری آنان شود. این مطالعه با هدف تعیین نگرش دستیاران تخصصی جراحی دهان، فک و صورت در مورد کیفیت و بازدهی یادگیری از همتایان انجام گرفت.

این مطالعه ی کیفی بر روی 8 دستیار تخصصی جراحی دهان، فک و صورت سال اول تا پنجم شاغل به تحصیل در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در سال تحصیلی 1402-1401 انجام شد. پرسشنامه ای نیمه ساختاریافته شامل حیطه های مهارت عملی، دانش نظری، مهارت ارتباطی، تسلط بر قوانین و مقررات دانشکده و مهارت شغلی توسط محقق طراحی شد. نگرش دستیاران از طریق مصاحبه سنجیده شد و پاسخ های آنها به سوالات پرسشنامه گزارش شد.

 در تمام مباحث آموزش گروه علوم پایه و در جلساتGround Round و در جراحی های Minor آموزش از سوی اساتید به دستیاران انجام میشد. در بعضی موارد در صورت تکلیف اساتید به انجام جراحی، فرایند آموزش تحت نظر سال بالایی اتفاق میافتد. دستیاران سال بالاتر معتقد بودند در ابتدای آموزش خود در بیمارستان به دلیل عدم دسترسی به اساتید، آموزش آنها از طریق دستیاران انجام می شد. در اکثر موارد آموزش ها به صورت مشاهده انجام می شد و فرایند Peer teaching اتفاق نمی افتاد. در بحث ادغام Peer learning در کوریکولوم آموزشی نظرات دستیاران این بود که علیرغم مفید بودن این شیوه آموزشی، اجبار به استفاده از آن خصوصا مقید کردن مباحث خاصی برای آموزش به این شیوه نمی تواند مفید باشد.

  نتایج این پژوهش حاکی از لزوم توجه بیش تر موسسات آموزشی و دانشگاه ها به روش های آموزشی دانشجو محور مانند آموزش همتا است، چرا که استفاده از این روش ها می تواند با فراهم کردن تجربه مثبت و یادگیری ماندگار و عمیق، مکمل تدریس استاد باشد.