جامعه شناسی ادبیات غنایی در منظومه ی «لیلی و مجنون» نظامی گنجوی با تکیه برآراء لوکاچ، بوردیو و آدورنو

منظومه ی لیلی و مجنون در میان داستان های غنایی فارسی اهمیت ویژه ای دارد. بررسی آن برپایه گونه های متنوع نقد، دارای اهمیت است یکی از گونه های مهم نقد، نقد جامعه شناختی و نظریه محور است، این پژوهش، اثر پیشگفت را بر پایه نظریات دانشوران جامعه شناسی با تاکید بر آرای جورج لوکاچ، پی یر بوردیو و تیودور آدورنو مورد بررسی قرار داده است. مسیله آن تحلیل درونمایه غنایی اثر بر اساس ذهنیات، عینیات، دگرگونی های اجتماعی، خصلت های جمعی، نظریه های کنش، تمایز فرهنگی و سرمایه های چهارگانه است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی است از این طریق، چیستی و چرایی جلوه-های جامعه شناختی ادبیات غنایی، ویژگی های غنایی و جغرافیای فرهنگی اثر یادشده به صورت مجزا و سنجشی با یک دیگر، ماهیت ادبیات غنایی مولود این اثر، نوع زیست مندی و بستر کنش های غنایی همگون و متضاد شخصیت های داستان ها، آبشخور فرهنگی، تمایزات فرهنگی جامعه حقیقی و جامعه درونی داستان ، بازکاوی و یافته های نوینی حاصل شد، یافته ها نشان می دهد: پدیدارهای داستان تک ساختی نیستند به عینیات، جهان بینی، ذهنیات شاعر و ایدیولوژی گروه های اجتماعی عصر پیدایش منظومه که خود را در قالب داستان نشان داده اند مرتبط اند. خلق این منظومه ی غنایی نتیجه تقاضا، اشتیاق و خصلت های جمعی جامعه عصر پیدایش است و بین میزان و چگونگی کاربست سرمایه های شخصیت های اصلی با میزان کامیابی و ناکامی آن ها رابطه همبستگی وجود دارد.