برنامه ریزی راهبردی محلات شهری، نمونه موردی: محله آبشار شهر تهران

پس از بروز مشکلات و ناهماهنگی و همچنین عدم دستیابی به اهداف مورد نظر در سیاست های مداخله در شهرها به طور کامل در پی برنامه ریزی جامع شهرها، در برنامه ریزی راهبردی بر پایه مقایس محلی، مشارکت مردمی و نگاه چند بخشی مورد توجه قرار گرفت. تحقق دیدگاه نگاه پایین به بالا در برنامه ریزی، ضرورت شروع برنامه ریزی از مقیاس محله را ضروری می نماید. در این مقاله در راستای حل مشکلات و پیچیدگی های محله آبشار، برنامه ریزی راهبردی این محله تدوین شده است. این پژوهش در زمره پژوهش های کاربردی و براساس روش توصیفی - تحلیلی است. جهت گرداوری اطلاعات از اسناد کتابخانه ای و فرادست، مشاهده و برداشت مستقیم، برگزاری جلسات به صورت بحث گروهی متمرکز، مصاحبه با ساکنین و مسیولین شهرداری منطقه 12 استفاده شده است. سنجش وضعیت محله با استفاده از تکنیک سوات صورت گرفته است. فرایند کار بدین صورت است که پس از بررسی و شناخت کلی محله در عرصه های کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و نهادی بر مبنای شاخص های تعریف شده، با بهره گیری از مصاحبه های فردی و بحث های گروهی متمرکز، ضعف ها، قوت، فرصت ها و تهدیدهای محله شناسایی شد. همچنین لیست دارایی ها و سرمایه ها محله ی استخراج گردید. با اولویت بندی مسایل و مشکلات این محله، بر مبنای این جدول و نتایج به دست آمده از جسات بحث متمرکز و مصاحبه ها، چشم انداز محله تعریف گردید. برای تحقق این چشم انداز، اهداف، سیاست ها، راهبردها و در انتها برنامه اقدام تعریف شد.