مدل ساختاری پذیرش درد بر اساس ذهن آگاهی و دشواری تنظیم هیجانی با نقش واسطه ای تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان

بیماران مبتلا به سرطان با دردهای طاقت فرسایی روبه رو هستند که سازگاری برای آن ها زجرآور است در این راستا مطالعه حاضر باهدف طراحی مدل ساختاری پذیرش درد بر اساس ذهن آگاهی و دشواری تنظیم هیجانی با نقش واسطه ای تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان صورت گرفت.

پژوهش حاضر بر طبق معادلات ساختاری و جزء تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد مبتلابه سرطان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و کلینیک های سطح شهر سنندج در سال 1398 تشکیل دادند که از این جامعه آماری بر اساس قاعده «هر» برای نمونه گیری در معادلات ساختاری، 200 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های تاب آوری درد، دشواری های تنظیم هیجانی، پنج بعدی ذهن آگاهی و پذیرش درد مزمن بودند. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری Amos تجزیه وتحلیل شدند.

یافته های این پژوهش حاکی آن بود متغیرهای دشواری تنظیم هیجانی و ذهن آگاهی در تعامل با نقش واسطه ای تاب آوری در تبیین پذیرش درد بیماران مبتلا به سرطان موثر است. اثر مستقیم دشواری تنظیم هیجانی (0/57-)، ذهن آگاه (0/78) و تاب آوری (0/22) در برآورد پذیرش درد بیماران مبتلا به سرطان معنی دار بود (0/05> P). اثر غیرمستقیم دشواری تنظیم هیجانی و ذهن آگاهی بر پذیرش درد از طریق تاب آوری معنادار است (0/05> P) که مجموع اثر مستقیم و غیرمستقیم دشواری تنظیم هیجانی و ذهن آگاهی بر پذیرش درد به ترتیب (0/747=β و 0/870 = β) است که حاکی از معناداری اثر کل این دو مسیر است.

تقویت تاب آوری و ذهن آگاهی و کاهش دشواری تنظیم هیجانی، موجب پذیرش بهتر دردهای مزمن در بیماران مبتلا به سرطان خواهد شد.