مروری بر پیشینه کاربرد روش های زیست فناوری در تکثیر جینکو

گیاه جینکو بیولوبا یکی از قدیمی ترین موجودات زنده روی کره زمین است که به همین دلیل به فسیل زنده نیز شهرت دارد. این گیاه بومی کشور چین است و به واسطه ترکیبات ارزشمندی که در خود دارد نظیر جینکولیدها و بیلوبالید از دیرباز در طب سنتی چینی مورد استفاده بوده است. توجه جهانی به این گیاه اثرگذار در درمان، کنترل و حتی پیشگیری از طیف گسترده ای از بیماری ها نظیر دیابت، آلزایمر، ناتوانی های جنسی، اختلالات تمرکز، بیماری های عروقی و ایمنی باعث شده که کشورها به روش های مبتنی بر بیوتکنولوژی جهت کشت آزمایشگاهی این گیاه ارزنده روی بیاورند. اولین گزارشات موفق علمی مبنی بر به کار بستن روش های زیست فناوری در کشت جینکو به سال 1949 میلادی برمی گردد، در سال های پس از آن نیز روش های مختلفی مورد بررسی قرار گرفتند که گرچه برخی با شکست روبه رو شد اما برآیند کلی این مطالعات به نتایج ارزنده ای منتج شد که امروزه سنگ بنای کشت گسترده جینکو در جهان هستند. در این مقاله پیشینه و خاستگاه درخت جینکو همراه با بررسی نتایح گزارشات علمی منتشر شده جهانی در خصوص استفاده از بیوتکنولوژی در کشت و تکثیر آن در بازه زمانی 1957 تا سال2020 مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.