بررسی کلینیکی پوشش سطوح عریان ریشه با استفاده از پیوند آزاد بافت همبند لثه به روش Subepithelial

مقدمههدف از انجام این تحقیق بررسی کلینیکی میزان پوشش سطوح عریان ریشه با استفاده از پیوند بافت همبندی به روش Subepithelialبود.
مواد و روش هادر این مطالعه تعداد 12 بیمار شامل 8 زن و 4 مرد در گروه سنی 22 تا 43 سال که دارای حداقل یک دندان مبتلا به تحلیل لثه بودند انتخاب شدند. ابعاد زیر در مورد هر یک از دندانها اندازه گیری شدند.
1 - از لبه لثه تا خط طوق2 - از لبه لثه تا نقطه مرجع3 - عرض تحلیل در ناحیه CEJ 4 - عمق پاکت5 - میزان لثه کراتینیزه عمل جراحی پیوند مطابق روش ارائه شده توسط Langer & Langerانجام گردید. ابعاد مورد مطالعه یک، دو و 3 ماه پس از عمل اندازه گیری شدند. با استفاده از آزمونهای فرض، تجزیه واریانس و ضریب همبستگی بررسی های آماری انجام گرفت.
یافته هابررسی هانشان داد که روش مورد نظر 75% موفقیت در پوشش سطوح عریان ریشه بالاتر از 7/1 میلیمتر و حدود 92% موفقیت در افزایش عرض لثه کراتینیزه به میزان بیش از 2 میلیمتر داشته است.
نتیجه گیریروش پیوند بافت همبندی Subepithelialمی تواند در پوشش سطوح عریان ریشه موفقیت آمیز باشد.