شناسایی راهکارهای افزایش تمایل جوانان روستایی برای زندگی و اشتغال در روستا پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی

در چند دهه اخیر مهاجرت و خروج جوانان از روستا، به خصوص جوانان تحصی کرده در رشته های کشاورزی سیر صعودی به خود گرفته است که این امر می تواند وضعیت نابسامانی را از لحاظ میانگین سنی کشاورزان، کاهش جمعیت پویا در روستاها، کاهش میزان تولید محصولات کشاورزی و اقتصاد روستایی را در روستاها موجب شود. در این راستا شناسایی و تحلیل راهکارهای افزایش تمای جوانان روستایی برای زندگی و اشتغال در روستا می تواند راهگشا باشد. هدف این پژوهش شناسایی و دسته بندی راهکارهای افزایش تمای جوانان روستایی برای زندگی و اشتغال در روستا پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است و نمونه آماری آن 135 نفر از دانشجویان روستایی شاغ به تحصی در رشته های کشاورزی دانشگاه زنجان بودند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که روایی آن با نظر اعضای هییت علمی مرتبط و پایایی آن با استفاده از آزمون راهنما و محاسبه ضریب کرونباخ آلفا تایید شد. بر اساس نتایج تحلی عاملی مهم ترین راهکارهای افزایش تمای جوانان روستایی برای زندگی و اشتغال در روستا پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی در دو عام تسهی بازار فروش محصولات و اشتغال در روستا و توسعه سرمایه گذاری دولتی و خصوصی در روستا و کشاورزی خلاصه شدند که این دو عام درمجموع 70/22 درصد از واریانس راهکارهای افزایش تمای جوانان روستایی برای زندگی و اشتغال در روستا پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی را تبیین کردند. بر اساس نتایج ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی کوچک مقیاس در روستا توسط بخش دولتی و بخش خصوصی، همراه با خرید مازاد محصولات روستاییان به صورت مستقیم و بی واسطه توصیه می شود.