اثر مسددهای کانال کلسیم بر روی آرتریت تجربی ناشی از تزریق اجوانت کامل فروند در زانوی موش صحرایی

آرتریت روماتویید یک بیماری التهابی مزمن مربوط به بافت همبند است که یک درصد جمعیت انسانی را مبتلا کرده است. از آن جایی که در مطالعات قبلی نقش آنتاگونیست های کانال کلسیم در کاهش التهاب حاد نشان داده شده است، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات وراپامیل و نیفدیپین بر روی آرتریت تجربی ناشی از اجوانت کامل فروند (CFA) در زانوی موش صحرایی است.
این مطالعه تجربی بر روی 8 گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شد. گروه های 1 و 2 گروه های CFA و کنترل بودند که به ترتیب در زانوی راست آنها 0.2 ml محلول CFA و سالین تزریق شد. گروه های 3 و 4 به ترتیب دوزهای 100 و 800 میکروگرم بر کیلوگرم نیفدیپین و حیوانهای گروه های 5و 6 نیز به ترتیب همین دوزهای وراپامیل را از روز هفتم بعد از تزریق CFA تا پایان مطالعه به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه 7 (گروه حلال) مشابه با گروه های 5 و 6 دی متیل سولفوکساید (DMSO) را به روش فوق مصرف کردند و حیوانهای گروه 8، ایبوپروفن را به میزان 15 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی دریافت کردند. تغیرات ناشی از التهاب مزمن از طریق اندازه گیری قطر زانو، محتوای رنگ آبی ایوانز (E.B) و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت سینوویال زانو برای مدت 28 روز بعد از تزریق CFA تعیین شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که در روز هفتم بعد از تزریق CFA، قطر زانو (13.1±0.2mm) درمقایسه با روز صفر (9.99±0.08 mm) به طور معنی داری افزایش پیدا کرده که این افزایش قطر تا پایان روز 28 نیز دارای اختلاف معنی دار با روز صفر بود (P<0.001). همچنین DMSO نتوانست این افزایش قطر ناشی از تزریق CFA را مهار کند، درحالی که دوز زیاد نیفدیپین در روزهای 14، 21 و 28 و دوز اندک آن فقط در روز 28 به طور معنی داری افزایش قطر را کاهش داده است (p<0.01). دوز اندک وراپامیل در روزهای 14 و 28 و دوز زیاد آن فقط در روز 28 اثر مهاری مشابهی اعمال نموده است. ایبوپروفن در همه روزهای مطالعه افزایش قطر را مهار نموده است (P<0.01). محتوای E.B قبل از تزریق CFA به میزان 2.97±0.14 μg.100mg tissue بود، که بعد از تزریق به طور معنی داری افزایش یافت به طوری که در روزهفتم به میزان 12.37±0.7 میکروگرم به ازای 100 میلی گرم بافت رسید (P<0.001). در همه روزهای مطالعه (21،14 و 28) هم دوزهای اندک وهم دوزهای زیاد مسددهای کانال کلسیم به طور معنی داری محتوای E.B را کاهش دادند (p<0.001) و اثرات مهاری آنها بر روی E.B خصوصا در روز 28 قابل مقایسه با اثر ایبوپروفن بود. همچنین دوزهای اندک و زیاد نیفدیپین ارتشاح سلولهای التهابی را در روزهای 21 و 28 کاسته در حالی که فقط دوز اندک ورا پامیل این ویژگی را از خود نشان داد.
نتایج مطالعه حاضر معرف این هستند که نیفدیپین ووراپامیل در مهار آرتریتیس تجربی زانو ناشی از تزریق CFA، از طریق کاهش قطر و کاهش محتوای E.B(نشت آلبومین) موثر می باشند.