مقایسه پیامدهای مادری و جنینی در مادران باردار مبتلا به کووید-19 بر اساس سطوح D_dimer

در طول همه گیری بیماری کووید-19 مادران باردار و جنین های آنها جزو جمعیت پرخطر به شمار می روند. هدف از مطالعه حاضر بررسی پیامدهای مادری و جنینی سطوح D_dimer در مادران باردار مبتلا به کووید-19 می باشد. در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 106 نفر بررسی شدند. نمونه های خون از بیماران تاییدشده آزمایشگاهی مبتلا به کووید-19 برای ارزیابی سطوح D_dimer جمع آوری شد. از آمار توصیفی برای ارایه اطلاعات بیشتر با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. در جمعیت موردمطالعه میانگین های سن مادران (5/66±30/99سال)، گراویدیتی (درصد 0/92±1/89)، (درصد 0/63±1/38)، و سن بارداری (10/6±24/39 هفته) ثبت گردید. از 106 مادر باردار واجد شرایط، 38/3 درصد در 3 ماهه اول بارداری، 28/3 درصد در 3 ماهه دوم بارداری و 43/39 درصد در 3 ماهه سوم بارداری، به ترتیب قرار داشتند. نتایج مطالعه نمایان ساخت که تست مولکولی و سی تی اسکن با قدرت تحلیلی بالا به ترتیب در 91/5 درصد و 63/2 درصد موارد مثبت بود. شایع ترین پیامدهای مادری و جنینی به ترتیب شامل: سزارین، سقط جنین، زایمان زودرس، مکونیوم، آمبولی ریه، پارگی پرده قبل از زایمان و فشار خون بالا بود. میانگین سطوح D_dimer در مبتلایان میلی گرم/لیتر 915/08±852/14 تعیین گردید. محدوده مرجع برای سطوح D_dimer به ترتیب 3 ماهه افزایش یافت. در بین بیماران مادران مبتلا به کووید-19، حدود 79/25 درصد موارد خارج از محدوده نرمال D_dimer ثبت شد. بیشتر پیامدها در سطوح مثبت D_dimer مشاهده گردید. افزایش سطوح D_dimer همچنان می تواند نشانه ای از پیش آگهی ضعیف در مادران باردار مبتلا به کووید-19 باشد.