سرمایه فرهنگی تجسم یافته در تاریخ بیهقی

مقاله حاضر با هدف سنجش مولفه های سرمایه فرهنگی تجسم یافته در کتاب تاریخ بیهقی به انجام میرسد. مفهوم سرمایه فرهنگی بعنوان منبعی قلمداد میشود که افراد، گروه ها و جوامع برای رسیدن به نتایج مطلوب آن را به کار میگیرند؛ از این رو سرمایه فرهنگی مجموعه ای از باورها و معلومات و اطلاعات و امتیازات و مانند آنها بوده که هر فرد بمنظور عضویت در طبقه ای از جامعه بدان نیازمند است. بر اساس دیدگاه پیر بوردیو، سرمایه فرهنگی ذیل سه زمینه قابلیت بررسی دارد: ذهنی یا متجسم، عینی، و نهادی. منظور از سرمایه فرهنگی مجسم آن دسته از معلومات کسب شده ای است که به شکل رغبتهای پایدار ارگانیسم، حالت درونی شده به خود میگیرد و جزو تواناییهای فرد طبقه بندی میشود.

این پژوهش از لحاظ روش، توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است که در تکمیل مبانی نظری از منابع کتابخانه ای و اینترنتی شامل کتب و مقالات و پایان نامه و رساله استفاده شده است. محدوده و جامعه مورد مطالعه شامل کتاب تاریخ بیهقی به کوشش خلیل خطیب رهبر، نشر مهتاب (1383) میباشد.

بر اساس یافته های این تحقیق، نگرشهای فرهنگی موجود در کتاب تاریخ بیهقی ذیل سه بخش عمده قابل طبقه بندی میباشد که شامل نگرشهای سیاسی، دینی و اخلاقی است.

در حوزه سیاسی، تاکید بر خردورزی و پرهیز از نابخردی و مشورت و رایزنی در باب مسایل مختلف کشور؛ در حوزه دینی رعایت مناسک عملی اسلام نظیر خواندن نماز، صدقه دادن، خواندن قرآن و باور به قضا و قدر الهی و وثوق به خودشناسی؛ و در بخش اخلاقی و تعلیمی مضامینی همچون عفو و گذشت و امانتداری، خویشتنداری، خردمندی و کیاست، مطالعه، پرهیز از بدرفتاری، طمع، دروغگویی، بدگویی، خبرچینی و دهن بینی و مواردی از این نوع قابل ‎ملاحظه اند.