نقش میانجیگر خودمراقبتی در پیش بینی خودمهارگری و انتظارات پیامد براساس اضطراب سلامت در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر
چکیده
سندروم روده تحریکپذیر از پر هزینهترین بیماریهای دستگاه گوارش است که سبب اختلال در عملکرد روده میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش میانجیگر خودمراقبتی در پیشبینی خودمهارگری و انتظارات پیامد براساس اضطراب سلامت در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریکپذیر بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به بیماری سندروم روده تحریکپذیر، مراجعه کننده به مراکز درمانی در شهر تهران تشکیل دادند. نمونه گیری پژوهش حاضر از نوع هدفمند میباشد و تعداد 200 نفر از بیماران مبتلا به سندروم روده تحریکپذیر، پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودمراقبتی توبرت و گلاسگو، پرسشنامه خودمهارگری تانجی، پرسشنامه انتظارات پیامد ووسیچکی و همکاران، پرسشنامه اضطراب سلامت سالکوسکیس و وارویک بود. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-26 و AMOS استفاده شد.
نتایج نشان داد که اضطراب سلامت هم به صورت مستقیم و هم با میانجیگری خودمراقبتی، خودمهارگری و انتظار پیامد را در مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر پیش بینی می کند. همچنین خودمراقبتی در مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر خودمهارگری را پیش بینی می کند. خودمراقبتی در مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر انتظار پی آمد را پیش بینی می کند.
در نتیجه توصیه می گردد هر بیمارستانی یک روانشناس سلامت داشته باشد به عنوان فردی که کنترل خشم، جرات ورزی، مهارت در نه گفتن و یا حتی آموزش برای مقابله با شرایط استرس زا را به بیماران آموزش دهد تا آن ها بتوانند در زندگی عادل خود از این مهارت ها استفاده کنند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.