مطالعه تطبیقی تربیت اخلاقی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه

امروزه تربیت اخلاقی و رعایت آن در امر آموزش از جایگاه ارزشمندی برخوردار است تا بدانجا که کشورهای توسعه یافته و همچنین کشور هایی که در حال توسعه هستند و پله های ترقی را طی می کنند به دنبال آن هستند که در جایگاه آموزش خود تربیت اخلاقی را به عنوان یکی از مهم ترین اولویت ها در آموزش به کار گیرند و نسل آینده خود را با این پیش زمینه برای فردای بهتر کشور خود آماده سازند . شاهد آن هستیم که کشورها پیشرفته در زمینه های اقتصادی ، فرهنگی ، اجتماعی و از همه مهمتر مبحث آموزش به طور مستمر و پیوسته در حال پیشرفت هستند به طوری که بتوانند برای آینده کشور خود و همچنین پیشی گرفتن از سایر کشورها در عرصه آموزش قدرتمند تر از بقیه کشور ها ظاهر شوند . هدف اصلی پژوهش بررسی تطبیقی تربیت اخلاقی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است در واقع مشکل اصلی نبود شرایط الگوها و روش هایی است که در کشورهای توسعه یافته به کار گرفته می شود تا فراگیران از لحاظ تربیت اخلاقی برای آینده کشور خود مفید واقع شوند.

این پژوهش به شیوه توصیفی و همچنین مروری صورت گرفته است و در این زمینه از ابزاری همچون منابع کتابخانه معتبر و مقالات معتبر در پایگاه های علمی کشور و... استفاده گردیده است.

نتایج پژوهش نشان داد که امر تربیت اخلاقی آموزش در کشورهای توسعه یافته به نسبت کشورهای درحال توسعه از جایگاه بالاتری برخوردار است و همچنین کشورهای درحال توسعه از لحاظ تربیت اخلاقی در آموزش از جایگاه نسبتا بهتری نسبت به کشورهای توسعه نیافته برخوردار هستند به طوری که ابتدا در مورد این پژوهش اختلاف چشمگیری میان این کشورها نبود اما پس از بررسی و اعمال نتایج حاصل اختلاف قابل توجهی از لحاظ تربیت اخلاقی و کشورها وجود داشت.

با توجه به این امر که معمولا در آموزش باید موازین اخلاقی و همچنین تربیت اخلاقی به صورت جدی رعایت شود میتوان اشاره نمود که تربیت اخلاقی آموزش در کشورهای توسعه یافته به نحو مناسب تر و مطلوب تری نسبت به کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه در حال اجراست . همچنین باید در نظر داشت که تربیت اخلاقی آموزش یکی از مقوله هایی است که باعث میشود جایگاه کشورها از لحاظ آموزشی و تعلیم و تربیت و همچنین از لحاظ تاثیرات ناشی از آن بر سایر زمینه ها بالاتر رود ، به همین منظور پیشنهاد می شود که کشورهایی که در حال توسعه هستند همچون ایران از الگوها ، روش ها ، تجربیات و آموزش های لازم که روایی و پایایی آن ها به قطعیت رسیده با توجه به شرایط و نوع آموزش و پرورش خود استفاده کنند تا بازده و ارتقا در سطح تربیتی و اموزشی حاصل شود.