بررسی عملکرد استفاده از ناحیه انتقال چند بخشی در خطوط ریلی به روش عددی

تغییرات سختی قایم خط در طول مسیرهای ریلی می تواند منجر به افزایش بارهای دینامیکی، ایجاد تغییر شکل های نامتقارن، آسیب دیدن اجزاء خط و در نتیجه افزایش هزینه های نگهداری گردد. از این رو بایستی با ایجاد ناحیه انتقال در محل هایی که سختی خط بطور قابل توجهی تغییر می نماید، مشکلات مذکور را کاهش داد. از جمله نقاطی که سختی قایم خط ریلی بصورت ناگهانی تغییر می یابد، محل اتصال خط بدون بالاست و خط بالاستی می باشد. یک روش ابتکاری جهت ساخت ناحیه انتقال در محل اتصال دالخط و خط بالاستی، استفاده ترکیبی از دال دسترسی و ریل های کمکی در طول ناحیه انتقال می باشد. در این مطالعه سعی گردیده تا رفتار دینامیکی این نوع ناحیه انتقال با ساخت مدل عددی اندرکنش خط-وسیله نقلیه مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور یک مدل سه بعدی از خط ریلی شامل دالخط، ناحیه انتقال و خط بالاستی ساخته شد. سپس به منظور بررسی رفتار دینامیکی ناحیه انتقال با دال دسترسی و ریل های کمکی، تحلیل حساسیت های مختلف بر روی مدل انجام گرفت. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که استفاده ترکیبی از دال دسترسی و ریل های کمکی موجب گردیده تا در سرعت های کم و متوسط (km/h 200، 120) میزان افزایش تغییرات تغییرمکان ریل بطور متوسط در محل ناحیه انتقال با دال دسترسی و ریل های کمکی 22% و در محل ریل های کمکی 28% گردد. این در حالی است که این مقادیر برای سرعت های بالا (km/h 300) در محل ناحیه انتقال با دال دسترسی-ریل های کمکی 28.5% و در محل ریل های کمکی 33% می باشد.