بهسازی خاک های آبرفتی با استفاده از روش تزریق سیمان

بهسازی خاک به روش تزریق دوغاب سیمان یکی از روش های اصلاح خواص محل اجرای پروژه های عمرانی یا سازه های موجود است. برای بهبود چنین شرایطی، تعدادی از تکنیک های تثبیت برای استفاده در دسترس هستند، از جمله راه های تثبیت خاک تراکم، تحکیم، تثبیت مکانیکی و تزریق سیمان به خاک است. تزریق، اغلب با پر کردن حفره ها و شکستگی های درون زمین توسط دوغاب یا ملات سیمانی انجام می شود. باوجود اصول تقریبا مشابه، روش های تزریق دارای تجهیزات و فرآیندهای اجرایی متفاوت هستند. هر یک ازاین روش ها از ویژگی های و مزیت های مختص به خود بهره می برند به دلیل ظرفیت باربری نامطلوب، انقباض، متورم شدن، نشست و دوام می توان از یکی روش های مذکور استفاده شود. در این پژوهش مروری بر روش های بهساری خاک های آبرفتی با استفاده از روش تزریق سیمان پرداخته شده است. پس از بررسی نتایج حاصل از این پژوهش می توان دریافت سه فاکتور اصلی درصد سیمان، مدت زمان گیرش (سن نمونه) و درصد خاک های درشت دانه نقش بسیار موثر و کنترل کننده در مقاومت نمونه های خاک - سیمان داشته است، اما تاثیر سه عامل مذکور در افزایش مقاومتی یکسان نیست نتایج حاصل از چنین آزمایش ها می تواند پایه ای برای کنترل کیفی تزریق های سیمانی در محیط های متخلخل، به ویژه در رسوبات آبرفتی درشت دانه و نیز سنگ های درزه دار و خردشده مورداستفاده قرار گیرد. مقاومت رسوبات آبرفتی درشت دانه با پتانسیل ریزش را می توان، در زمان حفر تونل و یا پس از آن، با افزودن حداقل مقدار درصد سیمان تزریقی به مقاومت مطلوب و یا به مقاومت طراحی رساند که ازنظر توجیه فنی و اقتصادی پروژه های تزریق حایز اهمیت است.