تاثیر تاخیر در دسترسی به خوراک بر عملکرد رشد، جذب زرده و تغییرات بافتی دستگاه گوارش جوجه بلدرچین ژاپنی

فرضیه این مطالعه بررسی پاسخ عملکرد رشد و توسعه دستگاه گوارش جوجه بلدرچین ژاپنی در دوره پس از هچ به تاخیری در تغذیه بود.  120 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی تازه هچ شده، به صورت تصادفی در 12 پن قرار گرفتند.  چهار گروه 10 تایی از جوجه ها به طور تصادفی به هر یک از سه تیمار تقسیم شدند.  تیمارهای آزمایشی شامل؛ تغذیه زود هنگام جوجه ها (EF) به مدت 3 ساعت، و تاخیر در تغذیه (DF) به مدت  24 و 48 ساعت پس از هچ بودند.  پس از آن، همه پرندگان تا سن 15 روزگی دسترسی آزاد با جیره آردی داشتند.  در سنین 0، 1، 3 و 15 روزگی یک  قطعه پرنده از هر تکرار (چهار پرنده از هر تیمار) به طور تصادفی انتخاب، وزن و کشتار شدند.  نمونه هایی بافتی از قسمت میانی ژژنوم تهیه و در محلول فرمالدیید 10 درصد تثبیت شدند.  اسلایدهای بافتی به روش رنگ آمیزی باهماتوکسیلین و ایوزین، آلسین بلو- ون گیسون و پریودیک اسید- شیف تهیه شدند.  شاخص های هیستومرفومتریک مورد بررسی شامل ارتفاع پرز (VH)، عمق کریپت (CD)، عرض پرز (VW)، ضخامت لایه عضلانی (MT) و سطح پرز (VSA) بودند.  پرندگان تحت تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری در مصرف خوراک و وزن باقیمانده زرده نشان ندادند.  در پرندگان EF وزن 15 روزگی و افزایش وزن در دوره سنی 1-15 روزگی به طور معنی داری بالاتر و ضریب تبدیل خوراک (FCR) به طور معنی داری پایین تر از پرندگان DF بود.  به طور مشابه، در پرندگان گروه EF ارتفاع ویلی ها و سطح ویلی ها به طور معنی داری بالا تر از پرندگان DF بود.  نتیجه کلی اینکه تاخیر در دسترسی به خوراک پس از هچ بر رشد و توسعه دستگاه گوارش جوجه بلدرچین ژاپنی اثر منفی دارد.