مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی و خود تنظیمی هیجانی بر میزان خلاقیت دانش آموزان سال دوم دبیرستان متوسطه شهر تهران

 مقایسه رویکردهای روان نشاسی در جهت اثربخشی بهتر یکی از موضوعات مورد علاقه محققان می باشد؛ در این راستا هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی و خود تنظیمی هیجان بر میزان خلاقیت دانش آموزان می باشد.

  روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری دانش آموزان دبیرستان های دخترانه مقطع دوم شهر تهران بودند. نمونه آماری این پژوهش شامل 45 دانش آموز دختر مهارت های مثبت اندیشی (15 نفر)، خودتنطیمی هیجانی (15 نفر)  و گروه کنترل) 15 نفر) می باشد. روش نمونه گیری در دسترس بود. ابزار پژوهش پرسشنامه خلاقیت عابدی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل میانگین و انحراف معیار و تحلیل کوواریانس و آزمون تحلیل اندازه گیری مکرر چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام شد.

 نتایج نشان داد که در هر دو گروه آزمایش میانگین های نمرات مربوط به خلاقیت در مرحله پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون معنی دار می باشد و این افزایش برای هر دو گروه تا مرحله پیگیری نیز تداوم داشته است (05/0≥P).

 به نظر می رسد که مهارت های مثبت اندیشی و خودتنطیمی هیجانی بر تمامی مولفه های خلاقیت دانش آموزان اثرگذار می باشد.