شبیه سازی احتمال وقوع لایه بندی حرارتی دریاچه های انسان ساخت شهری

دریاچه مصنوعی انسان ساخت غرب شهر تهران که محل احداث آن در شمال غرب شهر تهران و در منطقه 22 شهری پیش بینی شده است، باحجم 10 میلیون متر مکعب، مساحت 224 هکتار وعمق متوسط 10 متر به عنوان بزرگترین دریاچه انسان ساخت ایران محسوب می گردد. مهمترین منابع آبی منطقه که می توان برنامه آبگیری جهت تامین آب دریاچه را بر روی آنها طرحریزی نمود عبارت از رودخانه کن، رواناب های سطحی منطقه شهری، رواناب های حوزه های میانی و پساب تصفیه شده منطقه شهری می باشند. در مطالعه حاضر نحوه آبگیری از این منابع به صورت منفرد یا تلفیقی از دو یا چند منبع به طور همزمان بررسی شده ودرنتیجه دوازده گزینه متفاوت برای تامین آب دریاچه معرفی گردیده است. یکی از عوامل عمده که می تواند پس از احداث دریاچه کیفیت آب را تحت تاثیر قرار دهد ودر این تحقیق بدان توجه خاص شده است، وضعیت لایه بندی های حرارتی دریاچه با توجه به اقلیم شهر تهران خواهد بود. دراین تحقیق مدل (WQRRS) Water Quality for River - Reservoir Systems به طور مجزا برای هر یک از 12 گزینه پیشنهادی تامین آب دریاچه اجرا گردیده است. بدین ترتیب احتمال وقوع لایه بندی حرارتی در دریاچه برای هریک از حالات فوق طی یک دوره زمانی پنج ساله، که به عنوان دوره شاخص مدلسازی انتخاب شده، شبیه سازی گردیده است. با استفاده از آمار و داده های ایستگاه های هیدرومتری وهواشناسی منطقه وبا مطالعات انجام شده، اطلاعات ورودی مدل آماده گردید. این اطلاعات که شامل عوامل کیفی، داده های هواشناسی، هندسه مخزن، داده های جریان ورودی وضرایب مورد نیاز می باشند، به مدل داده شده و پس از اجرای مدل، نتایج حاصل مورد بررسی قرار گرفته اند. در مطالعه حاضر با استفاده از نتایج این شبیه سازی، مشخص گردیده است که از دیدگاه لایه بندی حرارتی، رودخانه کن به عنوان یکی از گزینه های تامین آب دریاچه، کمترین مخاطره را درپی خواهد داشت.