سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال تحولات افغانستان؛ مورد مطالعه : ظهور مجدد طالبان

این نوشتار، با هدف شناسایی علل تجدیدنظر در سیاست خارجی ایران نسبت به تحولات افغانستان، با توجه به ظهور مجدد طالبان شکل گرفته است.

 با توجه به ماهیت موضوع، در جهت پاسخ گویی به پرسش‎های اصلی و فرعی در این پژوهش، از روش تحلیلی، تاریخی و توصیفی استفاده شده است. در روش تحلیلی- توصیفی که محقق علاوه بر آشکارسازی آنچه هست ، به تشریح و تبیین عوامل چرایی و چگونگی موضوع مساله و اشکال آن می پردازد. روش و ابزار تحلیل داده‎ها بر اساس ماهیت موضوعی آن تعیین و بررسی می‎شود.

 یافته‎های مقاله نشان می‎دهد، مواضع ایران با توجه به رویکرد طالبان متفاوت خواهد بود. اگر طالبان به سمت توزیع قدرت حرکت کند و اقوام دیگر به ویژه شیعیان و مردم ترک زبان را در ساختار حکومت مشارکت دهد، با توجه به این که ایران از نظر ایدیولوژیک، با شیعیان و هزاره‎های افغانستان اشتراکات زیادی دارد و همه این مسایل به نفع ایران است، می‎تواند هدف طالبان با آنچه مورد علاقه جمهوری اسلامی‎ ایران است هماهنگ شود؛ اما اگر رویکرد طالبان بر اساس انحصار قدرت باشد، با توجه به این که ایدیولوژی این گروه با ایران متفاوت است و به عربستان سعودی نزدیک تر هستند، به نظر می‎رسد که روابط ایران و طالبان دوستانه نخواهد بود.

نتایج حاصل از تحقیق نشان می‎دهد جمهوری اسلامی ایران برای تحکیم موقعیت خود، در عین حال که آرمان‎های انقلابی را دنبال می‎کند رویکرد واقع‎بینانه‎ایی در خصوص طالبان اتخاذ می‎کند تا به افزایش ضریب امنیت و بقای جمهوری اسلامی ایران بینجامد.