مقایسه منشا زیبایی از دیدگاه افلاطون و آگوستین

زیبایی یکی از مفاهیم پایه است که از طریق تاریخ و فلسفه مورد بررسی قرار گرفته است. از دیدگاه فلسفی، زیبایی به عنوان یکی از مفاهیم اساسی در جهان وجود دارد. فیلسوفان هر کدام از دید خود به این موضوع نگریسته اند و با نظریه های خود تاریخ فلسفه را تحت تاثیر قرار داده اند؛ از جمله این فلاسفه، می توان به افلاطون و آگوستین اشاره کرد. علت انتخاب دیدگاه های این دو فیلسوف در پژوهش پیش رو، نزدیکی نظریه ها و اندیشه های این دو فیلسوف می باشد. هدف از این نوشتار، بررسی و مقایسه دیدگاه های افلاطون و آگوستین و یافتن وجه اشتراک و وجه افتراق در آراء این دو فیلسوف از جنبه زیبایی شناسی می باشد. سوالی که در این پژوهش مطرح می باشد، این است که افلاطون و آگوستین منشا زیبایی را چه می دانند؟ بنابراین روش این پژوهش توصیفی - تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات، با استفاده از روش کتابخانه ای صورت پذیرفته است. نتایج نشان داد که افلاطون زیبایی را به عنوان نمایان گر عالم ایده ها و ذات خالص و بی نقص تعریف می کند و باور دارد که زیبایی در جهان مادی تنها یک نمود ناقص و نسبی از زیبایی ایده آل است. زیبایی از دیدگاه افلاطون، یک مفهوم متعالی است که فراتر از جهان مادی قرار دارد. آگوستین زیبایی را به عنوان تجلی از خدا و خلقت او معرفی می کند. بر اساس دیدگاه او، زیبایی در جهان مادی، نمایان گر حکمت و قدرت خداوند است و برای فهم بهتر خدا و خلقت او، باید به زیبایی های جهان مادی توجه کرد. او باور دارد زیبایی در جهان مادی قابل تجربه و تحسین است و این تجربه ما را به سوی خدا و خلقت او هدایت می کند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از دیدگاه افلاطون و آگوستین، منشا زیبایی چیزی فراتر از جهان مادی می باشد. افلاطون زیبایی را به عنوان نمایان گری از عالم ایده ها و ذات خالص و بی نقص تعریف می کند؛ در حالی که آگوستین زیبایی را به عنوان تجلی از خدا و خلقت او معرفی می کند. آگوستین اعتقادش بر آن است که منشا زیبایی خداست.