شناسایی و انتخاب راهبردهای مناسب برای تلفیق مدیریت سبز در ساختار دانشگاه رازی: یک تحلیل آمیخته ی متوالی-اکتشافی

هدف این پژوهش شناسایی و انتخاب راهبردهای مناسب برای تلفیق مدیریت سبز در ساختار دانشگاه رازی با استفاده از روش تحقیق آمیخته ی متوالی-اکتشافی بود. در بخش کیفی، نمونه گیری از موارد ویژه انجام شد که طی آن 32 تن از اعضای هیات علمی و کارشناسان دانشگاه رازی به عنوان نمونه آماری انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفتند. تکنیک مورد استفاده در این بخش، فرایند کدگذاری سه سطحی (کدگذاری پایه، محوری و سازمان دهنده) و پالایش مصادیق استخراج شده از طریق تعیین «نسبت روایی محتوا» بود. برونداد نهایی این بخش، شناسایی مهم ترین نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای پیش روی دانشگاه برای تلفیق مدیریت سبز در ساختار خود بود. در بخش کمی، «چارچوب جامع تدوین راهبرد» مبنای اجرای گام های مختلف قرار گرفت. تعداد 250 تن از کارشناسان و اعضای هیات علمی دانشگاه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتساب متناسب (بر اساس رسته ی شغلی) به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند (965 =N). ابزار گردآوری داده ها در این بخش، پرسشنامه ای محقق ساخته و مستخرج از بخش کیفی پژوهش بود که روایی و پایایی آن ها با استفاده از نسبت روایی محتوا (54/0 CVR ≥) و ضریب آلفای کرونباخ (84/0 α ≥) برای بخش های مختلف تایید شد. با توجه به گام های «چارچوب جامع تدوین راهبرد»، پس از تعیین موقعیت راهبردی دانشگاه رازی، در مجموع هشت راهبرد برای تلفیق مدیریت سبز در ساختار دانشگاه شناسایی شد. سپس از طریق تشکیل ماتریس مقایسات زوجی، مهم ترین راهبردهای دانشگاه در زمینه ی اجرای مدیریت سبز با توجه به معیارهای زمان و هزینه، عملیاتی بودن، تلفیق مدیریت سبز در برنامه های آموزشی وپژوهشی، و عملیات محیط دانشگاه شناسایی شدند. یافته ها نشان داد که به ترتیب راهبرد پیوستن یا عضویت دانشگاه در یکی از نظام‏های ارزیابی دانشگاه سبز در سطح جهانی، تغییر تکنولوژی یا جایگزین کردن منابع انرژی کنونی دانشگاه با تکنولوژی‏های نوین طرفدار محیط زیست، و استفاده از ظرفیت رسانه‏های جمعی برای معرفی توانمندی‏های دانشگاه به جامعه در زمینه‏ی مدیریت سبز دارای بهترین عملکرد در تلفیق مدیریت سبز در ساختار دانشگاه رازی هستند.