بررسی آزمایشگاهی تاثیر نانوذره های TiO2 و Fe2O3 بر جذب/ واجذب CO2

در این مطالعه، از دو نانوذره TiO2 و Fe2O3  به منظور افزایش بازده فرآیند جذب و واجذب کربن دی اکسید بهره گیری شده است. بر این اساس، دو نانوذره ذکر شده در کسر وزنی های مختلف و با به کار گیری محلول متیل دی اتانول آمین با کسر وزنی 10 درصد، در فرآیند جذب و واجذب در یک برج حباب دار مورد مطالعه قرار گرفتند. در این راستا، ضمن بررسی پایداری نانوسیالات با استفاده از آنالیز Zeta potential ، نتایج تجربی بدست آمده برای فرآیند جذب و واجذب کربن دی اکسید در حضور نانوذره های ذکر شده، گزارش شد. نتایج بدست آمده نشان داد که هرچند هر دو نانوذره در بهبود بازده فرآیند جذب به طور موثری عمل کردند، با این حال نانوسیال TiO2 با کسر وزنی 1/0 % به دلیل پایداری بالا، حداکثر بازده را ارایه کرد، به طوری که سرانجام منجر به افزایش میزان جذب کربن دی اکسید تا 4/28 % نسبت به حلال پایه شد. علاوه بر این بررسی های صورت گرفته در فرآیند احیا نشان داد که هرچند ماهیت فلزی نانوذره های Fe2O3 در افزایش بازده واجذب کربن دی اکسید به میزان چشمگیری اثرگذار بوده است، اما پایداری پایین تر آن ها نسبت به نانوذره های TiO2 سرانجام منجر به تاثیر کمتر آن ها در فرآیند احیا شد بر این اساس نتایج بدست آمده نشان داد که بازده واجذب کربن دی اکسید در حضور نانوذره های TiO2 با کسر وزنی 05/0 % به میزان 8/25 % و در حضور نانوذره های Fe2O3 با کسر وزنی  05/0 % به میزان 5/28 % در دمای 70 درجه سلسیوس بوده است.