درمان پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ داخل رحمی در زنان با حداقل دو شکست لانه-گزینی: یک مطالعه کوهورت گذشته نگر

یافتن موثرترین راه برای بهبود میزان لانه گزینی در زنانی که تحت درمان با تکنولوژی کمک باروری هستند هنوز یک چالش است.

این مطالعه با هدف ارزیابی پیامدهای حاملگی درمان با پلاسمای غنی از پلاکت داخل رحمی (PRP) در زنان با سابقه حداقل دو شکست لانه گزینی انجام شد.

در این مطالعه کوهورت گذشته نگر، داده های 852 زن کاندید انتقال جنین منجمد-ذوب شده از فروردین 1396 تا شهریور 1400 در پژوهشکده علوم تولید مثل یزد ایران استخراج شد. از این تعداد، 432 مورد درمان PRP داخل رحمی 48 ساعت قبل از انتقال دریافت کردند (گروه PRP) و نتایج بارداری با 420 نفر (گروه کنترل) که درمان را قبل از انتقال دریافت نکردند مقایسه شد.

پیامدهای حاملگی شامل میزان حاملگی شیمیایی،کلینیکی، بارداری در حال پیشرفت و تولد زنده در گروه PRP از نظر آماری تفاوت معنی دار داشت (001/0 > p). اگرچه هنگامی که بر اساس تاریخچه تعداد موارد شکست لانه گزینی طبقه بندی انجام شد، این بهبود قابل توجه در هر چهار مورد تنها در زنان با سابقه ی حداقل دو شکست لانه گزینی دیده شد. در زنان با سابقه تنها یک شکست لانه گزینی، درمان با پی آر پی به طور قابل توجهی باعث بهبود حاملگی در حال پیشرفت و میزان تولد زنده شد (5/19%، 04/0 = p). همچنین، در زنانی که تخمک اهدایی دریافت کردند و شکست لانه گزینی مکرر داشتند، PRP باعث بهبود بارداری شد. اما از نظر آماری معنی دار نبود (15/0 = p).

به نظر می رسد PRP در بهبود میزان بارداری در زنان با سابقه 2 یا بیشتر شکست لانه گزینی موثر بوده و همچنین افزایش نرخ تولد زنده را در بیمارانی که تنها یک بار لانه گزینی ناموفق داشتند نشان می دهد.