ارائه مدل مفهومی پذیرش فناوری پزشکی از راه دور در سیستم درمان ایران با استفاده از روش DANP

در سال های اخیر یکی از نوآوری های کلیدی درحوزه بهداشت و درمان، استفاده از سیستم های اطلاعاتی و فناوری اطلاعات سلامت است که باعث صرفه جویی در هزینه، دسترسی آسان، کارایی و در نهایت بهبود نتایج درمان بیماران گردیده است. یکی از این فناوری ها که استفاده از آن در حوزه بهداشت و درمان مورد توجه قرارگرفته، فناوری پزشکی از راه دور است.

در این پژوهش پس از تحلیل کیفی نظرات خبرگان و پژوهش های پیشین، دسته بندی عوامل براساس تکنیک PESTEL انجام شده و با روش DANP شدت و جهت تاثیر چالش ها و پیشران های انتشار فناوری پزشکی از راه دور بر یکدیگر مشخص و معیارها اولویت بندی گردید. سپس مدل مفهومی پذیرش این فناوری ایجاد شد. در ادامه به منظور ارزیابی مدل مفهومی پیشنهادی و اثبات یا رد فرضیات مطرح شده، اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری و پس از تحلیل یافته ها، مدل مفهومی نهایی ارایه گردید.

یافته ها نشان می دهد که چالش های موثر بر گسترش پزشکی از راه دور در ایران عدم آموزش و فرهنگ سازی در مورد فناوری پزشکی از راه دور و عدم توجه تولیت نظام سلامت به این فناوری می باشد. عواملی چون کاهش خطاهای انسانی، افزایش دانش بیماران در خصوص بیماری خود و ترویج خودمراقبتی و حذف فاصله جغرافیایی و افزایش دسترسی به خدمات تخصصی از جمله پیشران هایی هستند که می تواند بر انتشار فناوری پزشکی از راه دور در ایران تاثیر مثبت داشته باشد.

به منظور گسترش استفاده از فناوری پزشکی از راه دور و بهره مندی از مزایای آن در سیستم درمان کشور لازم است به موضوع فرهنگ سازی و سیاست گذاری مناسب نظام سلامت توجه جدی شود. ارایه خدمات درمانی با کیفیت از طریق این شیوه درمانی و ارایه نتایج حاصل از آن در پذیرش این فناوری در کشور ما تاثیر به سزایی خواهد داشت.