گزارش یک مورد اختلال در اکستوبیشن بیمار بعد از تثبیت نامناسب لوله تراشه

اکستوبیشن دشوار تراشه به حالتی اطلاق می شود که تلاش ها برای برداشتن هدفمند لوله داخل تراشه (ETT) ناموفق یا با اشکال همراه است. اکستوبیشن دشوار یک عارضه نادر و خطرناک بعد از عمل جراحی یا در بخش مراقبت های ویژه محسوب می شود.  در مطالعه حاضر به گزارش یک مورد اختلال در اکستوبیشن بیمار پس از تثبیت نامناسب لوله تراشه پرداخته شده است.معرفی بیمار: بیمار آقایی با سن 42 سال بود که به دلیل مشکلات دیسک کمر تحت عمل جراحی لامینکتومی قرار گرفت. در تاریخچه قبلی بیمار هیچ مورد خاصی وجود نداشت. بیمار با لوله تراشه اندازه 8 فنری اینتوبه و کاف آن مطابق استاندارد با هوا پر شد. عمل جراحی در وضعیت پرون انجام و پس از پایان عمل، بیمار به وضعیت سوپاین برگردانیده و مراحل بیدار کردن وی شروع شد. پس از معکوس کردن اثر شل کننده ها با آتروپین و نیوستیگمین در زمان مناسب، برای خارج کردن لوله تراشه تلاش شد. کاف لوله با سرنگ 10 سی سی خالی شد، اما خارج کردن خود لوله با مشکل روبرو شد. با وجود تلاش های مکرر متخصص بیهوشی برای خارج کردن لوله، اکستوبیشن بیمار ممکن نشد. در ابتدا فرض بر پاره شدن لوله و خروج فنر از آن و همچنین گیر کردن فنر در عصلات نای مطرح شد، ولی در نهایت با نیروی مضاعف این لوله در حالی خارج شد که کاف آن پر از هوا بود. با بررسی های بیشتر مشخص شد علت اصلی این مشکل ، خم شدن لوله تخلیه هوا ناشی از چسب تثبیت کننده لوله روی صورت بیمار بوده است. تثبیت نامناسب لوله تراشه در بیمارانی که تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرند می تواند به خاطر اختلال در فرایند خالی شدن هوای درون کاف، احتمال بروز اکستوبیشن دشوار را افزایش دهد.