بازشناسی پارادایم های توسعه نیافتگی ایران از دیدگاه نخبگان نوین

مقاله ی مطروحه یک پژوهش کمی است که با روش ترکیبی پارادایمی- پیمایشی انجام شده است. در این مقاله کوشیده شد تا بر اساس آزمون فریدمن، اولویت و رتبه ی پارادایم های ساختار فرهنگی، ساختار سیاسی و ساختار حقوقی در میزان توسعه نیافتگی جامعه ی ایران مشخص شود. از طرفی، تلاش شد تا بر اساس آزمون تی مستقل و آزمون من ویتنی، میانگین توسعه نیافتگی بین مردان و زنان و میانگین توسعه نیافتگی بین افراد مجرد و متاهل سنجیده شود. برآیند حاصله، حاکی از آن است که مقایسه ی میانگین رتبه ها نشان می دهد که در بین سه پارادایم ساختار فرهنگی، ساختار سیاسی و ساختار حقوقی، مهم ترین پارادایم توسعه نیافتگی به ترتیب ساختار فرهنگی 00/3، ساختار حقوقی 78/1 و ساختار سیاسی 22/1 می باشد. همچنین رابطه ی بین مردان و زنان و میزان توسعه نیافتگی نشان می دهد؛ چون مقدار سطح معناداری آزمون تی مستقل برابر با 515/0 گزارش شده است و این مقدار بالای 05/0 است، در سطح خطای 5% می توان نتیجه گرفت که میانگین توسعه نیافتگی مردان و زنان یکسان است؛ بنابراین فرضیه پژوهش تایید می شود. از طرفی چون مقدار سطح معناداری آزمون من ویتنی برابر با 297/0 گزارش شده است و این مقدار بالای 05/0 است، در سطح خطای 5% می توان نتیجه گرفت که میزان توسعه نیافتگی افراد مجرد و متاهل یکسان است؛ بنابراین فرضیه پژوهش تایید می شود.