تاریخ گذاری روایت «إنی‏ اوتیت‏ الکتاب‏ ومثله معه»با تکیه بر روش «تحلیل اسناد و متن»

دو دهه پایانی قرن بیستم، مقارن با شروع مطالعات روشمند در فهم حدیث با روش تحلیل اسناد متن در غرب است. با بهره گیری از روش تحلیل اسناد متن در بررسی روایت «إنی‏ اوتیت‏ الکتاب‏ ومثله معه»، جنبه کاربردی و محتوایی این روایت را تا حدودی می توان روشن کرد. این پژوهش، ضمن تبیین علمی روش تحلیل اسناد متن در بررسی احادیث، درصدد پاسخگویی به این پرسش است که مطابق آموزه های نبوی چه مضامینی محوریت حدیث «إنی‏ اوتیت‏ الکتاب‏ ومثله معه» را تشکیل داده اند؛ ازاین رو در قالب روش توصیفی تحلیلی، پس از تقریر نظریه هایی در تفسیر این حدیث، سیر تطور آن و کشف معنای اصلی متن این روایت در بافت تاریخی اش بررسی خواهد شد. بررسی متنی اسنادی این روایت گویای آن است که مضمون وحی بیانی به مثابه پربسامدترین مضمون در تفسیر این حدیث،تنها یک اقتضای عصری نبوده است، بلکه نشان دهنده یک ضرورت و رهنمود پیامبر (ص) درباره لزوم توجه به وحی بیانی است. همچنین بعد از بررسی سندی و متنی پنج نمونه مشهود و بارز این حدیث در جوامع روایی ولو به رغم شهرتش، چنین به نظر می رسد که این حدیث نمی تواند دلیلی جامع و صحیح برای وحیانی دانستن سنت به حساب آید.