پیش بینی روند تغییرات پوشش اراضی منطقه سیستان در سناریوهای مختلف آبگیری تالاب با استفاده از روش مارکوف - سلول های خودکار

تالاب بین المللی هامون شامل تالاب های سه گانه هامون هیرمند، صابری و پوزک و به صورت مشترک بین کشورهای ایران و افغانستان هستند. از سال 1378 و با دخالت های انسانی مانند سد سازی و توسعه کشاورزی، دوره طولانی مدت خشکسالی در این منطقه شروع شده است. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی وضعیت تالاب هامون در سناریوهای همراه و بدون دخالت انسان در آبگیری تالاب با استفاده از مدل مارکوف - سلول های خودکار، برای سال 1398 و چهل سال آینده است. برای این منظور نقشه پوشش اراضی منطقه با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنجنده TM برای سال 1366 به عنوان سال نرمال و سال 1370 به عنوان ترسالی و سنجنده OLI برای سال 1398 به عنوان یک سال خشک و با اثر دخالت های انسان تهیه شد. سپس برای پیش بینی وضعیت سال 1398 بر اساس لایه های سال 1366 و 1370، در چهار سناریو مدل های پیش بینی تغییرات در مدت چهل سال در حالت های نرمال، ترسالی و خشکسالی تهیه شد. بر اساس نتایج به دست آمده، در صورت ادامه روند طبیعی آبگیری تالاب، در سال 1398، حدود 362735 هکتار از اراضی تالاب در زیر آب قرار داشت، درحالی که بر اساس نقشه پوشش اراضی در سال 1398، کمتر از 50000 هکتار از اراضی تالاب هامون، دارای آب بوده اند. با ادامه روند کنونی و اثر دخالت های انسان، 11230 هکتار از منطقه دارای آب بوده و این مقدار با مدل سال 1398 و در صورت ادامه روند طبیعی تالاب برابر با 373311 هکتار شد. نتایج تحقیق نشان دهنده وضعیت کاملا متفاوت تالاب هامون در صورت عدم دخالت انسان در آبگیری این تالاب در سال 1398 و مدل چهل سال آینده است.