ذهن و بارهای تاریخی-فرهنگی عبارت های زبانی

از طریق اصوات زبانی که تولید می کنیم انتظار داریم مخاطبان مان اطلاعات جدیدی از جهان دریافت کنند. نشانه های زبانی به عنوان آواهای صوتی، خودشان حامل اطلاعاتی از جهان نیستند و این کار شنونده است که با توجه به دانش پیش زمینه-ای اش از جهان یک عبارت را در یک آن بفهمد و واکنش متناسب با آن را انجام می دهد. توضیح این رفتار ساده زبانی یعنی فهمیدن عبارت های زبانی در یک آن، با توجه به پیش داشته هایی که از جهان داریم، بسیار پیچیده است. در این مقاله سعی می کنیم نشان دهیم برای تبیین این مساله پیچیده با یک دو راهی روبرو خواهیم شد که از یکسو، باید جایگاه بارهای فرهنگی-تاریخی را نه در چیزی بیرونی (صوتی یا غیر صوتی) بلکه در ذهن بدانیم و از سوی دیگر باید معقتد باشیم که بارهای فرهنگی-تاریخی خارج از شخص و ذهن او وجود دارند و برای همین اصوات زبان می توانند حامل اطلاعات جدیدی از جهان باشند. در اینجا پیشنهاد می کنیم برای درک بهتر این دوراهی بر مفهوم مغز-بدن به جای مفهوم ذهن، یا تیوری هایی که توسط شهود عرفی درباره ذهن هدایت می شوند، متمرکز شویم. نشان خواهیم داد با تمرکز بر مفهوم مغز-بدن دوراهی تبدیل به مساله ای پیش پا افتاده می شود.