تاثیر اقدام به نقض آشکار هنجارهای اخلاقی و اجتماعی بر حرمت شخص هنجارشکن

بر اساس اصل اولی مستفاد از ادله اولیه ازجمله آیه غیبت، اسرار اشخاص و هرآنچه به حیثیت معنوی و موقعیت فردی و اجتماعی یا حسن شهرت آنان مربوط باشد، در مقوله حریم اشخاص قرار دارد و علی القاعده مصون از تعرض محسوب می شود. یکی از مواردی که به عنوان استثناء بر این اصل مطرح می شود، «اقدام» شخص موضوع حرمت در هتک این حریم و نقش این اقدام در «زوال حیثیت معنوی اقدام کننده» است.اقدام شخص ممکن است در قالب «اراده انشایی» و به صورت «اسقاط حق» یا در قالب «اراده مادی» و منتج به «سقوط حق» تظاهر وجودی یابد. مورد نخست در نوشتار دیگری بررسی می شود، ولی پرسشی که مطرح می شود اینکه اقدام شخص در قالب دوم تا چه اندازه احترام حیثیت معنوی وی را تحت تاثیر قرار می دهد؟در پرتو بررسی تحلیلی و استفاده از شیوه اصولی در تحلیل محتوایی اقدام خارجی شخص که ازجمله در قالب نقض آشکار هنجارهای اخلاقی (تجاهر به فسق) محقق می شود، «به طور نسبی» به «سقوط احترام» حیثیت معنوی اشخاص منجر می شود؛ اعم از اینکه از باب خروج تخصصی باشد یا خروج تخصیصی؛ بنابراین در سقوط احترام شخص متجاهر نیز باید عنصر زمانی و مکانی را درنظر گرفت؛ بدین ترتیب باید سقوط حق را در محدوده زمانی و مکانی که تجاهر واقع شده است، محدود و مقید کرد و در بقیه زمان ها و مکان ها بر اساس قاعده احترام عمل می شود؛ درهرحال بر اساس آیه 19 سوره نور، نشر داده ها و اطلاعات نباید به شیوع زشتی ها دامن بزند