تاثیر ماده جاذب بر بازدهی فوتوکاتالیزوری تیتانیم دی ااکسید

تکنولوژی های رایج در حذف ذره های معلق و کربن مونواکسید حاصل از فعالیت اتومبیل ها و نیروگاه ها بسیار موثر هستند اما این تکنولوژی ها قادر به حذف حلال هایی چون استون، الکل، ترکیب های هالوژن دار، ترکیب های گوگرددار، سورفکتنت ها و حلال های مقاوم نیستند. این ترکیبها افزون بر به خطر انداختن سلامتی انسان ها، از هوا به داخل سطح زیر لایه های سرامیکی و نیم رساناهای فلزی نفوذ و روی این سطوح رسوب می کنند و باعث خرابی آنها می شوند. بنابراین، روش فوتوکاتالیزوری به عنوان روش مناسب برای حذف حلال های مقاوم و کربن مونواکسید پیشنهاد می شود. در این تحقیق کاتالیزور به روش محلول – ژل ساخته شده و سپس روش های افزایش بازدهی فوتوکاتالیزوری آن بررسی شده است به این منظور موادی که جاذب مواد آلاینده هستند به فوتوکاتالیزور افزوده شده و درصد تبدیل کربن مونواکسید به کربن دی اکسید برای ارزیابی بازدهی آنها مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور از ماده جاذب اکسید آلومینیم استفاده شده تا غلظت مواد آلاینده در مجاورت مکان های فعال افزایش یابد و باعث افزایش درصد تبدیل شود. نتیجه های حاصل از آزمایش ها نشان می دهد که در زمان پرشدگی 4 106 گرم ثانیه بر مول، بازدهی فوتوکاتالیزوری بالای 80 درصد حاصل می شود. این مقدار برای کاتالیزور تیتانیم دی اکسید بدون ماده جاذب 15 106 گرم ثانیه بر مول است. در نتیجه افزایش ماده جاذب باعث افزایش غلظت مواد آلاینده در نزدیکی مکان های فعال می شود و به عبارت دیگر با مقدار معین کاتالیزور دبی مولی بیشتری از مواد آلاینده تجزیه می شود.